І я марнею, як спарахнелае дрэва і як адзеньне, якое моль патачыла.
Кажу дамавіне: “Ты — бацька мой!” А чарвякам: “Маці мая і сястра мая”.
І выйшаў шатан ад аблічча ГОСПАДА, і наслаў на Ёва ліхую праказу ад падэшвы нагі аж па самы чуб ягоны.
Тым больш у тых, што жывуць у хатах гліняных, падмурак якіх — пясок, і нішчэюць яны, быццам моль.
Цела маё пакрыта гнільлём і брудам, скура мая лопаецца і цячэ гноем.
Забяры ад мяне караньне Тваё, ад удараў рукі Тваёй я зьнікаю.
Дакараньнем за беззаконьне Ты караеш чалавека і нявечыш, як ад молі, прагненьні ягоныя. Толькі марнасьцю ёсьць кожны чалавек! (Сэлях)
Вось, Госпад ГОСПАД дапаможа Мне. Хто будзе вінаваціць Мяне? Вось, усе яны спарахнеюць, як адзеньне, і моль зьесьць іх.
І Я [буду] як моль для Эфраіма, і як гніль для дому Юды.
Няхай ня будзе яна, як спарон, які напалову гнілы выходзіць з улоньня маці сваёй».
Багацьце вашае згніло, і шаты вашыя моль стачыла.