Бо я пачаў суд, і ведаю, што [буду] апраўданы.
Хоць Ты ведаеш, што я нічога благога не зрабіў, але няма нікога, хто б з рукі Тваёй мог выцягнуць мяне.
Насьмешкай я стаўся для сяброў маіх, што я клічу Бога, каб Ён выслухаў мяне. Сьмешная праведнасьць нявіннага [чалавека].
Слухайце ўважліва словы мае, і няхай будзе ў вушах вашых тлумачэньне маё.
О, каб чалавек мог судзіцца з Богам, як судзіцца сын чалавечы з бліжнім сваім,
Я б прынёс перад аблічча Ягонае справу маю і напоўніў бы вусны мае нараканьнямі.
У праведнасьці маёй буду трымацца моцна і не адкіну яе, ня будзе дакараць сэрца маё дзён [жыцьця] майго.
І перасталі тыя тры чалавекі адказваць Ёву, бо ён быў праведны ў вачах сваіх.
“Чысты я, бяз грэху, беззаганны, і няма віны ў-ва мне.
Бо Ёў сказаў: “Я — праведны, а Бог пазбавіў мяне суду.
Паверце, няма тут падману! Паверце, я трымаюся праведнасьці сваёй.
Калі б я хацеў сябе апраўдаць, вусны мае асудзяць мяне. І калі б я выявіўся нявінным, Ён прызнае мяне вінаватым.
Калі б я быў невінаваты, гэтага ня хоча ведаць душа мая, і я асуджу жыцьцё сваё.
Узгадай Мяне, будзем судзіцца разам, расказвай, каб апраўдацца табе.
Бо пахвала нашая гэткая — сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў прастаце і шчырасьці Божай, не ў цялеснай мудрасьці, але ў ласцы Божай жылі ў сьвеце, а асабліва ў вас.
