Ці добрым Табе здаецца тое, што Ты прыгнятаеш і ганьбіш твор рук Тваіх, а радзе бязбожных спрыяеш?
Рукі Твае зрабілі мяне і ўфармавалі мяне, але Ты раптам губіш мяне.
Ты паклічаш, і я адкажу Табе, Ты засумуеш за творам рук Тваіх.
што ты гневаешся на Бога і вырываюцца такія словы з вуснаў тваіх?
Аддаў мяне Бог злачынцы, у рукі ліхадзеяў выдаў мяне.
дык, прынамсі, цяпер зразумейце, што Бог пакараў мяне і сецьцю Сваёй аблытаў мяне.
Маюць яны ў руках сваіх дабрабыт, хоць думкі іхнія далёка ад Яго.
А Ён багацьцем напоўніў дамы іхнія. Але няхай будзе далёкая ад мяне рада бязбожных.
«На жыцьцё Бога, Які адкінуў суд мой, і на Усемагутнага, Які да горычы давёў душу маю,
Ты стаўся бязьлітасным для мяне і з моцаю бічуеш мяне рукою Тваёй.
Ці ж ня Той, Хто мяне ўфармаваў ва ўлоньні, уфармаваў і яго; і ва ўлоньні [маці] ўкшталтаваў нас Адзіны?
Дух Божы ўчыніў мяне, і дыханьне Усемагутнага ажывіла мяне.
«Падперажы, як мужчына, сьцёгны твае. Я буду пытацца ў цябе, а ты тлумач Мне.
Пахавай іх разам у пыле, і абліччы іхнія закрый цемраю.
Бог не адкіне нявіннага і ня дасьць рукі ліхотнікам.
Усё адно, кажу я, і невінаватага, і грэшнага Ён зьнішчыць разам.
Зямля аддадзена ў рукі бязбожных, аблічча судзьдзяў яе Ён закрывае. Калі ня Ён гэта, дык хто?
Ведайце, што ГОСПАД ёсьць Бог! Ён Сам нас зрабіў, і мы — Ягоныя, народ Ягоны і авечкі чарады Ягонай.
ГОСПАД выканае [справу маю] для мяне. ГОСПАДЗЕ, міласэрнасьць Твая на вякі! Не пакінь твораў рук Тваіх! Альлелюя!
Угледзяць [гэта] ўцісканыя і ўзрадуюцца; і ў вас, што Бога шукаеце, няхай ажыве сэрца вашае!
І цяпер Ты, ГОСПАДЗЕ — Айцец наш, а мы — гліна; Ты — Той, Які лепіш нас, а мы ўсе — творы рук Тваіх!
Так што тыя, якія церпяць паводле волі Божай, няхай перададуць Яму, як вернаму Творцу, душы свае, робячы дабро.