Нахіліў Ён нябёсы, і зыйшоў, і імгла пад нагамі Ягонымі.
Тады сказаў Салямон: «ГОСПАД сказаў, што будзе жыць у хмары.
Ты паставіў над водамі хорамы Твае, Ты паставіў хмары як калясьніцу Тваю, Ты ходзіш на крылах ветру.
ГОСПАДЗЕ, нахілі неба Тваё і зыйдзі, дакраніся да гор, і яны запалаюць!
Хмары і імгла навакол Яго; праведнасьць і суд — падставы пасаду Ягонага.
I сталася ў трэці дзень, прыйшла раніца, і былі грымоты, і маланкі, і воблака цяжкае над гарою, і гук трубы вельмі моцны; і задрыжаў увесь народ, які быў у табары.
I стаяў народ здалёк, а Майсей наблізіўся да імглы, туды, дзе Бог.
Мы сталіся як тыя, над якімі Ты ад вякоў не панаваў, і [як тыя], над якімі ня клікалі імя Тваё.
ГОСПАД павольны да гневу і вялікі сілаю, і не пакідае без пакараньня вінаватага. ГОСПАД, у буры, у віхуры шлях Ягоны, і хмара — пыл ад ног Ягоных.
А ад шостае гадзіны цемра сталася па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятае.
І вы наблізіліся, і стаялі каля падножжа гары, а гара палала агнём аж пад неба, [схаваная] ў цемры, хмарах і змроку.