Бо калі мае славу тое, што зьнікае, тым больш у славе тое, што застаецца.
Бо і тое, што мела славу, не было слаўным у сваёй меры з прычыны бязьмернасьці [будучай] славы.
Дык, маючы гэткую надзею, дзейнічаем з вялікай адвагаю.
Дзеля гэтага, маючы такое служэньне, бо мы атрымалі літасьць, мы не журымся,
Калі кажа “новы”, учыніў старым першы; а тое, што старэе і здаўніваецца, блізкае, каб шчэзнуць.