Але, з увагі на распусту, кожны няхай мае сваю жонку, і кожная няхай мае свайго мужа.
Хто знайшоў жонку, той знайшоў добрае і атрымаў ласку ад ГОСПАДА.
Дом і маёмасьць — спадчына ад бацькоў, але разумная жонка — ад ГОСПАДА.
І вы кажаце: «За што?» Бо ГОСПАД быў сьведкам паміж табою і жонкай маладосьці тваёй, якой ты здрадзіў, а яна — сяброўка твая і жонка запавету твайго.
А Я кажу вам: хто разлучаецца з жонкаю сваёю не з прычыны распусты, той робіць яе чужаложніцай, і хто жэніцца з разьведзенай, той чужаложыць.
Уцякайце ад распусты. Усякі грэх, які робіць чалавек, ёсьць звонку цела, а распусьнік грашыць супраць уласнага цела.
Адносна таго, пра што вы пісалі да мяне, дык добра чалавеку не дакранацца да жанчыны.
Муж няхай аддае жонцы належную зычлівасьць; падобна і жонка мужу.
а калі не ўстрымаюцца, няхай жэняцца, бо лепш ажаніцца, чым распаляцца.
Гэтак павінны мужы любіць сваіх жонак, як целы свае: хто любіць жонку сваю, самога сябе любіць.
Зрэшты, і вы, кожны па сабе, няхай любіць жонку сваю як сябе; а жонка няхай баіцца мужа.
каб кожны з вас умеў захоўваць сваё начыньне ў сьвятасьці і годнасьці,
якія забараняюць жаніцца, [кажуць] высьцерагацца ежы, якую Бог стварыў дзеля спажываньня з падзякай вернымі і тымі, што пазналі праўду.
Калі ж бацькі іхнія або браты прыйдуць да нас жаліцца, мы скажам ім: “Пашкадуйце іх, бо не здабылі мы ім жонак на вайне, а вы таксама, калі б ім далі, саграшылі б”».