Jednak książęta synów Ammona powiedzieli do Chanuna, swojego pana: Czy – w twoich oczach – dla okazania szacunku twojemu ojcu Dawid wysłał do ciebie [tych ludzi] z wyrazami współczucia? Czy Dawid nie przysłał swoich sług do ciebie raczej po to, by zbadać miasto i przeszpiegować je, żeby następnie je zburzyć?
[On] jednak zbuntował się przeciwko niemu, wysyłając swoich posłów do Egiptu, aby dać mu konie i liczny lud. Czy uda mu się? Czy ujdzie ten, który tak uczynił – zerwał przymierze i uszedł?
i powiedział: Nie bój się, człowieku, cenny skarbie, pokój ci! Bądź mężny i bądź mężny! A gdy rozmawiał ze mną, wzmocniłem się i powiedziałem: Niech mówi mój pan, bo mnie posiliłeś.
Oni, choć poznali słuszny wyrok Boga, że ci, którzy te rzeczy czynią, zasługują na śmierć, nie tylko je popełniają, ale także pochwalają [podobnie] czyniących.
Dlatego jesteś bez wymówki, człowieku – każdy, który osądzasz. Bo w czym osądzasz drugiego, samego siebie potępiasz, dlatego że ty, osądzający, robisz to samo.
Strzeżcie się, byście nie odrzucili przemawiającego; jeśli bowiem tamci nie uszli, gdy odtrącili tego, pouczającego na ziemi, tym bardziej my, odrzucający [pouczającego] z nieba.
to w jaki sposób my ujdziemy cało, lekceważąc tak wielkie zbawienie? Początkowo zwiastowane przez Pana, zostało nam potwierdzone przez tych, którzy usłyszeli,