Biblia Todo Logo
Internet tuqin Biblia

- Anuncios ukanaka -




Jozuego 7:6 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

6 Wtedy Jozue rozdarł swoje szaty, padł z twarzą ku ziemi przed skrzynią JHWH i [leżał tak] aż do wieczora, on i starsi Izraela, i sypali proch na swoje głowy.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Biblia Gdańska

6 Tedy rozdarłszy Jozue odzienie swoje, upadł twarzą swoją na ziemię przed skrzynią Pańską, a leżał aż do wieczora, on i starsi Izraelscy, posypawszy prochem głowy swoje.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

6 Wtedy Jozue rozdarł swoje szaty, upadł twarzą na ziemię przed arką PANA i leżał tak aż do wieczora, on i starsi Izraela, i sypali proch na swoje głowy.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

6 W obliczu tej klęski Jozue rozdarł swoje szaty, padł twarzą ku ziemi przed skrzynią PANA i leżał tak do wieczora — on i starsi Izraela. Posypywali też prochem swoje głowy.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Nowa Biblia Gdańska

6 Zaś Jezus, syn Nuna, rozdarł swoje szaty i swym obliczem padł na ziemię przed Arką WIEKUISTEGO, leżąc aż do wieczora; on oraz starsi Israela rzucali też proch na swą głowę.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Biblia Warszawska 1975

6 Wtedy Jozue rozdarł swoje szaty i padł twarzą na ziemię przed Skrzynią Pana i leżał tak aż do wieczora, on i starsi izraelscy, i sypali proch na swoje głowy.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña




Jozuego 7:6
30 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi  

A gdy Ruben wrócił do studni, oto w studni Józefa nie było – i rozdarł swoje szaty.


I Jakub rozdarł swoje szaty i włożył wór na swe biodra, i przez wiele dni opłakiwał swojego syna.


Wtedy Dawid chwycił swoje szaty i rozdarł je, podobnie jak wszyscy ludzie, którzy z nim byli.


I zawodzili, i płakali – i pościli aż do wieczora po Saulu i po Jonatanie, jego synu, po ludzie JHWH i po domu Izraela, że padli od miecza.


już trzeciego dnia przybył z obozu, od Saula, jakiś człowiek. Miał podarte szaty, pył na głowie, a gdy przyszedł do Dawida, padł na ziemię i pokłonił [mu] się.


Wtedy Dawid szukał Boga z powodu chłopca, podjął też Dawid post, a gdy przyszedł na noc, kładł się na ziemi.


Tamar zaś wzięła popiół na swą głowę, rozdarła suknię z rękawami, którą miała na sobie, podniosła rękę na głowę i poszła, a idąc, szlochała.


Wtedy król wstał, rozdarł swoje szaty i położył się na ziemi, a wszyscy jego słudzy ustawili się obok w rozdartych szatach.


A gdy król usłyszał słowa zwoju Prawa, rozdarł swoje szaty


A gdy król usłyszał słowa Prawa, rozdarł swoje szaty


I gdy tak Ezdrasz modlił się i wyznawał, płacząc na kolanach przed domem Bożym, zebrało się przy nim z Izraela bardzo wielkie zgromadzenie mężczyzn, kobiet i dzieci, ponieważ lud zanosił się od płaczu.


A w dwudziestym czwartym [dniu] tego miesiąca zgromadzili się synowie Izraela w poście, w worach, z prochem na sobie.


Gdy Mordochaj dowiedział się o wszystkim, co się stało, rozdarł Mordochaj swoje szaty, przywdział wór i [posypał się] popiołem – i wyszedł w środek miasta, wznosząc głośny i gorzki płacz.


I w prowincji za prowincją, w miejscu, dokąd dotarł rozkaz królewski, [ogarniała] Żydów powszechna żałoba z postem, płaczem i narzekaniem. Wór i popiół był posłaniem dla wielu.


Wtedy Job wstał, rozdarł swoje szaty i ogolił głowę. Następnie upadł na ziemię i pokłonił się.


A gdy podnieśli z daleka swoje oczy, nie poznali go. I podnieśli swój głos i zapłakali, i rozdarli każdy swą szatę, i rzucali proch ku niebu na swoje głowy.


Dlatego odrzucam [moje słowa] i kajam się w prochu i popiele.


י Usiedli w milczeniu na ziemi starsi córki Syjonu. Wznieśli proch na swoje głowy, opasali się worami. Pochyliły do ziemi swą głowę dziewice Jerozolimy.


Jozue zaś, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, spośród zwiadowców [wysłanych do] ziemi, rozdarli swoje szaty


Lecz oni upadli na twarze i powiedzieli: Boże, Boże duchów wszelkiego ciała! Czy jeśli zgrzeszy jeden człowiek, będziesz się gniewał na całe zgromadzenie?


Gdy to usłyszeli apostołowie Barnaba i Paweł, rozdarli swoje szaty i przyskoczyli do tłumu, krzycząc:


A Jozue powiedział: Ach, mój Panie, JHWH, dlaczego właściwie przeprowadziłeś ten lud przez Jordan? [Czy po to, aby] nas wydać w ręce Amorytów dla wygubienia nas? Obyśmy wówczas pozostali po tamtej stronie Jordanu!


I rzucali proch na swoje głowy i krzyczeli z płaczem i żalem: Biada, biada, miasto wielkie, w którym – na jego cennym towarze – wzbogacili się wszyscy, którzy mają okręty na morzu! Bo w jednej godzinie zostało spustoszone!


Gdy więc ją zobaczył, rozdarł swoje szaty i powiedział: Ach, moja córko, przygniotłaś mnie strasznie i ty jesteś wśród przysparzających mi trosk, ja bowiem złożyłem ślub JHWH i nie jestem w stanie [tego] cofnąć.


Poszli zaś synowie Izraela i płakali przed obliczem JHWH aż do wieczora, i pytali JHWH: Czy mam jeszcze raz podejść do walki z synami Beniamina, z moim bratem? I JHWH powiedział: Wyruszcie na niego!


Udali się więc wszyscy synowie Izraela i cały lud, i przyszli do Betel, i płakali, i siedzieli tam przed obliczem JHWH, i pościli w tym dniu aż do wieczora, a potem złożyli przed obliczem JHWH ofiary całopalne i ofiary pokoju.


Przyszedł też lud do Betel i siedzieli tam przed obliczem Boga aż do wieczora, wznosili swój głos i gorzko płakali.


A pewien Beniaminita wybiegł z szeregu i w tym dniu przybył do Szilo. Szaty miał rozdarte i grudki ziemi na głowie.


Jiwasaru arktasipxañani:

Anuncios ukanaka


Anuncios ukanaka