Wszyscy poddani króla oraz ludy prowincji królewskich wiedzą, że każdy mężczyzna i kobieta, którzy przyjdą do króla na dziedziniec wewnętrzny, a którzy nie zostali [tam] wezwani, jedno jest dla nich prawo: mają być zabici – za wyjątkiem tego, ku któremu król wyciągnie złote berło, aby [taki] żył. Ja zaś już od trzydziestu dni nie zostałam wezwana, aby przyjść do króla.
Gdy tylko król zobaczył królową Esterę stojącą na dziedzińcu, wzbudziła łaskę w jego oczach i wyciągnął król ku Esterze złote berło, które [trzymał] w ręce. Wtedy Estera podeszła i dotknęła głowicy berła.
Potem Estera ponownie przemówiła do króla. Upadła mu do stóp, płakała i błagała go o łaskę, aby odwrócił nieszczęście [obmyślane przez] Hamana Agagitę i jego plan, który uknuł przeciwko Żydom.