12 Przystąpili i mówili królowi o wyroku królewskim: Izaliś wyroku nie wydał, aby każdy człowiek, któryby do trzydziestu dni o cokolwiek prosił którego boga albo człowieka oprócz ciebie, królu! był wrzucony do dołu lwiego? Odpowiedział król, i rzekł : Prawdziwa to mowa według prawa Medskiego i Perskiego, które się nie odmienia.
12 Przyszli i powiedzieli królowi o dekrecie królewskim: Czy nie wydałeś dekretu, że każdy człowiek, który w ciągu trzydziestu dni poprosi o cokolwiek któregokolwiek boga lub człowieka prócz ciebie, królu, zostanie wrzucony do lwiej jamy? Król odpowiedział: Prawdziwa to jest mowa, zgodnie z prawem Medów i Persów, które nie może być cofnięte.
12 podeszli i powiedzieli królowi o królewskim wyroku: Czy nie wydałeś wyroku, by każdy człowiek, który do trzydziestu dni będzie prosił któregoś boga, lub człowieka, oprócz ciebie, królu – został wrzucony do lwiej jaskini? Zaś król odpowiedział, mówiąc: Prawdziwe to słowa, według prawa Medów i Persów, które nie przemija.
Jeśli więc król uzna to za dobre, niech wyjdzie sprzed jego oblicza dekret królewski i niech zostanie wpisany do praw perskich i medyjskich, i niech nie będzie przestępowany, że Waszti nie wejdzie już przed oblicze króla Achaszwerosza, a jej godność królowej król nada jej przyjaciółce, lepszej od niej.
Wtedy, gdy król usłyszał te słowa, bardzo mu się to nie podobało. I skierował swe myśli na Daniela, aby go wybawić, i aż do zachodu słońca walczył, żeby go uratować.
Uzgodnili wszyscy ministrowie królestwa, namiestnicy, satrapowie, doradcy i zarządcy, aby wydać zarządzenie królewskie i zatwierdzić nakaz, że każdy, kto by w ciągu trzydziestu dni składał prośbę do jakiegokolwiek boga lub człowieka oprócz ciebie, królu, będzie wrzucony do lwiej jamy.