Biblia Todo Logo
Internet tuqin Biblia

- Anuncios ukanaka -




Sędziów 19:1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

1 W tych czasach — a nie było jeszcze króla w Izraelu — na skraju pogórza Efraima mieszkał jako obcy przybysz pewien człowiek, Lewita, który pojął sobie za nałożnicę kobietę z Judy, z Betlejem.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Biblia Gdańska

1 I stało się w one dni, gdy króla nie było w Izraelu, że mąż niektóry Lewita, mieszkający przy stronie góry Efraim, pojął sobie żonę założnicę z Betlehem Juda.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

1 W tych dniach, kiedy nie było króla w Izraelu, pewien Lewita, mieszkający przy zboczu góry Efraim, wziął sobie nałożnicę z Betlejem judzkiego.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Nowa Biblia Gdańska

1 Zaś owego czasu się stało a wtedy nie było jeszcze króla w Israelu – że pewien Lewita przebywał na skraju gór efraimskich i wziął on sobie za nałożnicę kobietę z Betlechem, w Judei.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Biblia Warszawska 1975

1 W tymże czasie — a nie było wtedy jeszcze króla w Izraelu — żył na skraju pogórza efraimskiego jako obcy przybysz pewien mąż Lewita, który wziął sobie nałożnicę z Betlejemu judzkiego.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña

Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 W tych dniach – a nie było jeszcze króla w Izraelu – na skraju pogórza Efraima mieszkał jako przychodzień pewien człowiek, Lewita, który pojął sobie kobietę, nałożnicę, z Betlejem w Judzie.

Uka jalj uñjjattʼäta Copia luraña




Sędziów 19:1
29 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi  

Reuma natomiast, jego nałożnica, urodziła mu Tebacha, Gachama, Tachasza i Maakę.


Natomiast synom swoich nałożnic Abraham rozdzielił dary i jeszcze za życia wyprawił ich na wschód, tak aby byli daleko od jego syna Izaaka.


Tak Rachela umarła. Pochowano ją w drodze do Efraty, czyli do Betlejem.


Rozstawili zatem Absalomowi namiot na tarasie pałacu i tam, na oczach całego Izraela, obcował on z nałożnicami swojego ojca.


W końcu Joab wszedł do komnat, w których przebywał król, i powiedział: Przez ciebie okryły się wstydem twarze wszystkich twoich sług, tych, którzy dziś ocalili twoje życie, życie twoich synów i córek oraz życie twoich żon i nałożnic.


Gdy Dawid przybył do pałacu w Jerozolimie, zebrał dziesięć nałożnic, które pozostawił na straży pałacu, i umieścił je w strzeżonym domu, gdzie je utrzymywał, lecz z nimi nie współżył. Pozostawały one pod strażą aż do dnia swojej śmierci, żyjąc jakby we wdowieństwie.


Saul zaś miał za życia nałożnicę. Nosiła ona imię Rispa i była córką Aji. Pewnego dnia Isz-Boszet zapytał w związku z nią Abnera: Dlaczego zbliżyłeś się do nałożnicy mego ojca?


Po przeniesieniu się z Hebronu, Dawid pojął sobie kolejne nałożnice i żony z Jerozolimy. Urodziło się też Dawidowi więcej synów i córek.


Miał zaś siedemset żon, księżniczek, a nałożnic trzysta i te jego kobiety zwiodły jego serce.


Oto ich imiona: Ben-Chur na pogórzu Efraima.


Rechabeam jednak kochał Maakę, córkę Absaloma, bardziej niż pozostałe żony i nałożnice, bo miał osiemnaście żon, sześćdziesiąt nałożnic i był ojcem dwudziestu ośmiu synów oraz sześćdziesięciu córek.


Wieczorem udawała się do pałacu, a rano wracała już do innego domu kobiet, pod opiekę Szaaszgaza, eunucha królewskiego odpowiedzialnego za nałożnice. Nie wracała też do króla, chyba że ją sobie upodobał i imiennie ją wezwał.


Przyniesiono więc złote naczynia, które swego czasu zabrano ze świątyni, z domu Bożego w Jerozolimie, i pili z nich: król, jego dostojnicy, królewskie żony i nałożnice.


Czy nie Jeden [ją] dla niego stworzył z ciała i ducha? A czego pragnie ten Jeden? Potomstwa Bożego! Strzeżcie tego zatem w waszym duchu i niech nikt nie będzie niewierny żonie swojej młodości!


I ty, Betlejem, ziemio judzka, wcale nie jesteś ostatnie wśród książęcych miast Judy, bo z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasł* mój lud Izraela.


Pochowano go w obrębie jego posiadłości w Timnat-Serach, które leży na pogórzu Efraima, na północ od góry Gaasz.


W końcu umarł także Eleazar, syn Aarona. Pogrzebano go w Gibei, w mieście należącym do jego syna Pinechasa, które dano mu na pogórzu Efraima.


Po nim sprawy Izraela rozstrzygał Ibsan z Betlejem.


Na pogórzu Efraima mieszkał pewien człowiek. Miał na imię Micheasz.


W tych dniach nie było króla w Izraelu i każdy robił to, co uznał w swoich oczach za słuszne.


Z kolei w Betlejem, w Judzie, mieście plemienia Judy, też mieszkał pewien człowiek. Był to młody Lewita. Mieszkał tam jako przychodzień.


Któregoś dnia postanowił on opuścić Betlejem w Judzie i zamieszkać gdzie indziej. Wędrując z takim zamiarem, przybył na pogórze Efraima i dotarł do domu Micheasza.


W tym czasie nie było jeszcze króla w Izraelu. W tym też czasie plemię Danitów szukało sobie dziedzictwa, miejsca, gdzie mogliby zamieszkać, ponieważ wciąż jeszcze nie przypadło im żadne dziedzictwo wśród plemion Izraela.


Stamtąd przeszli na pogórze Efraima i przybyli aż pod dom Micheasza.


Wtem zjawił się jakiś starszy człowiek. Wracał z pracy, z pola, był wieczór. Człowiek ten pochodził z pogórza Efraima. W Gibei był przychodniem. Mieszkańcy miasta byli Beniaminitami.


Nałożnica ta rozgniewała się na niego i odeszła do domu swojego ojca, do Betlejem w Judzie, gdzie przebywała przez cztery miesiące.


W tych dniach nie było jeszcze króla w Izraelu, każdy robił to, co uznał w swoich oczach za prawe.


Gdy tylko przybył do miasta, zadął w róg na pogórzu Efraima i Izraelici, z nim na czele, zeszli z pogórza.


Jiwasaru arktasipxañani:

Anuncios ukanaka


Anuncios ukanaka