Zwołano zatem pisarzy królewskich. Był dzień trzynasty miesiąca pierwszego. Spisano wszystko tak, jak rozkazał Haman. Listy skierowano do satrapów królewskich, do wszystkich namiestników w poszczególnych prowincjach i do książąt poszczególnych ludów w poszczególnych prowincjach — ich pismem i w ich języku. Listy były napisane w imieniu króla Achaszwerosza i opieczętowane sygnetem królewskim.
Wówczas zebrano sekretarzy królewskich. Był miesiąc trzeci, czyli Siwan, dwudziesty trzeci dzień tego miesiąca. Napisano list pod dyktando Mordochaja. Następnie go powielono i skierowano go do Żydów, do satrapów i namiestników oraz do książąt prowincji ciągnących się od Indii do Etiopii, do stu dwudziestu siedmiu prowincji, do każdej jej własnym pismem i do każdego ludu w jego własnym języku — do Żydów również ich pismem oraz w ich języku.
A w dwunastym miesiącu, czyli w miesiącu Adar, trzynastego dnia tego miesiąca, gdy zarządzenie ustanowione rozkazem królewskim miało być wykonane, wrogowie Żydów mieli nadzieję zdobyć nad nimi przewagę. Stało się jednak inaczej: to Żydzi zdobyli przewagę nad tymi, którzy ich nienawidzili.
Natomiast Żydzi mieszkający w Suzie zebrali się zarówno w dniu trzynastym, jak i czternastym, a w dniu piętnastym odpoczęli i uczynili go dniem przyjęć i radości.