Łukasza 7:13 - Słowo Życia

¹³ Gdy Jezus zobaczył ją, ogarnięty wielkim współczuciem, rzekł do niej: —Nie płacz!

Juk’amp versión ukanaka

Biblia Gdańska

¹³ Którą ujrzawszy Pan użalił się jej, i rzekł jej: Nie płacz!

UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

¹³ Kiedy Pan ją zobaczył, ulitował się nad nią i powiedział do niej: Nie płacz.

Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

¹³ Wzruszony tym widokiem Pan zwrócił się do niej: Przestań płakać.

Nowa Biblia Gdańska

¹³ Więc gdy ją zobaczył, Pan ulitował się nad nią oraz jej powiedział: Nie płacz.

Biblia Warszawska 1975

¹³ A gdy ją Pan zobaczył, użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz.

Łukasza 7:13 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi

Ewangelia Marka 8:2

—Żal mi tych ludzi! Są tu od trzech dni i nie mają już nic do jedzenia.

Łukasza 10:1

Potem Pan wybrał siedemdziesięciu uczniów i wysłał ich po dwóch do miast i wiosek, które zamierzał odwiedzić.

Łukasza 11:1

Pewnego dnia, gdy Jezus skończył modlitwę na osobności, jeden z uczniów poprosił Go: —Panie, naucz nas modlić się, tak jak Jan Chrzciciel nauczył swoich uczniów.

Łukasza 11:39

Wtedy Jezus powiedział mu: —Wy, faryzeusze, dbacie usilnie o zewnętrzną czystość naczyń, ale wasze brudne wnętrze aż się lepi od chciwości i zła.

Łukasza 12:42

—A kim jest ten wierny i mądry sługa—powiedział Jezus—któremu Pan powierzył opiekę nad innymi swoimi sługami, aby dbał o nich w czasie jego nieobecności?

Łukasza 13:15

—Obłudnicy!—odrzekł Jezus. —Przecież każdy z was tego dnia odwiązuje bydło i wyprowadza je z obory, aby mogło się napić.

Łukasza 17:5

Apostołowie zwrócili się wtedy do Jezusa: —Panie, spraw, byśmy mocniej wierzyli.

Łukasza 17:6

—Gdybyście mieli wiarę choćby jak ziarnko gorczycy—odpowiedział—moglibyście powiedzieć do tego drzewa morwowego: „Wyrwij się z korzeniami i rzuć się do morza!”, a ono by was posłuchało.

Łukasza 18:6

Widzicie, co ten zły sędzia sobie pomyślał?—kontynuował Jezus.

Łukasza 19:8

W pewnym momencie Zacheusz wstał i powiedział: —Panie! Postanowiłem rozdać biednym połowę mojego majątku, a tym, których oszukałem pobierając zawyżony podatek, oddam cztery razy tyle, ile zabrałem.

Łukasza 22:61

Jezus odwrócił się i spojrzał na Piotra, a on przypomniał sobie Jego słowa: „Zanim jutro rano zapieje kogut, aż trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz”.

Łukasza 24:3

Weszły więc do wnętrza, ale nie znalazły ciała Jezusa.

Łukasza 24:34

którzy potwierdzili, że Jezus rzeczywiście zmartwychwstał i że ukazał się Piotrowi.

Łukasza 7:12

Gdy zbliżyli się do bramy miasta, ujrzeli wychodzący stamtąd orszak żałobny. Za zmarłym chłopcem, jedynakiem, szła jego matka, która była wdową, oraz wielu mieszkańców miasteczka.

Łukasza 7:14

Następnie podszedł do trumny i dotknął jej, a niosący ją zatrzymali się. —Chłopcze!—powiedział. —Wstań!

Łukasza 7:19

On zaś wysłał do Jezusa dwóch z nich z pytaniem: „Czy to Ty jesteś spodziewanym Mesjaszem, czy też mamy oczekiwać kogoś innego?”.

Łukasza 8:52

Wokół słychać było płacz i zawodzenie. —Przestańcie płakać!—rzekł do nich Jezus. —Ona nie umarła, tylko śpi!

Ewangelia Jana 11:2

Maria była tą kobietą, która namaściła olejkiem stopy Pana i wytarła je swoimi włosami.

Ewangelia Jana 11:3

Siostry wysłały do Jezusa wiadomość: „Panie, Twój bliski przyjaciel zachorował”.

Ewangelia Jana 20:13

—Dlaczego płaczesz?—zapytali ją aniołowie. —Ktoś zabrał mojego Pana i nie wiem, gdzie Go położył—odpowiedziała.

Ewangelia Jana 20:15

—Dlaczego płaczesz? Kogo szukasz?—zapytał Jezus. —Panie, jeśli to ty Go wyniosłeś, powiedz, gdzie Go położyłeś, a ja Go stamtąd wezmę—powiedziała Maria, myśląc, że to ogrodnik.

Ewangelia Jana 4:1

Wkrótce Jezus otrzymał wiadomość, że faryzeusze już wiedzą, iż pozyskuje i chrzci więcej uczniów niż Jan

Ewangelia Jana 6:23

Tymczasem na miejsce, w którym Jezus nakarmił ludzi chlebem, przypłynęły z Tyberiady inne łodzie.

1 Koryntów 7:30

Nie pozwólcie, aby smutek, radość, praca zawodowa

1 Tesaloniczan 4:13

Przyjaciele, chcemy teraz rozwiać wasze wątpliwości dotyczące tego, co się dzieje z ludźmi wierzącymi po śmierci. Nie chcemy bowiem, abyście rozpaczali po ich odejściu, jak ci, którzy nie mają nadziei na życie wieczne.

Hebrajczyków 2:17

Musiał się całkowicie upodobnić do ludzi, aby stać się pełnym miłości, wiernym kapłanem i złożyć Bogu ofiarę za ich grzechy.

Hebrajczyków 4:15

Chrystus, nasz kapłan, potrafi dobrze nas zrozumieć, gdy czujemy się bezradni. Będąc na ziemi, doświadczył bowiem wszystkich ludzkich trudności—z jednym wyjątkiem: nigdy nie popełnił grzechu!