ໂຢຊວຍ 2:11 - ພຣະຄຳພີສັກສິ

¹¹ ພໍ​ເມື່ອ​ພວກເຮົາ​ໄດ້ຍິນ​ເລື່ອງລາວ​ຕ່າງໆ​ນັ້ນ​ແລ້ວ ພວກເຮົາ​ຈຶ່ງ​ຢ້ານ​ແລະ​ທຸກຄົນ​ຕ່າງ​ກໍ​ເສຍຂວັນ​ເພາະ​ພວກເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ ແມ່ນ​ພຣະເຈົ້າ​ທີ່​ເທິງ​ສະຫວັນ​ແລະ​ທີ່​ເທິງ​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ.

ໂຢຊວຍ 2:11 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi

1 ກະສັດ 8:60

ດັ່ງນັ້ນ ປະຊາຊົນ​ທັງໝົດ​ຂອງ​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ​ຈຶ່ງ​ຈະ​ຮູ້​ວ່າ ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ເທົ່ານັ້ນ​ທີ່​ເປັນ​ພຣະເຈົ້າ​ແລະ​ບໍ່ມີ​ພະອື່ນ​ອີກ.

2 ກະສັດ 5:15

ນາອາມານ​ພ້ອມ​ທັງ​ຄົນ​ຂອງຕົນ​ໄດ້​ກັບຄືນ​ໄປ​ຫາ​ຄົນ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ ແລະ​ເວົ້າ​ວ່າ, “ດຽວ​ນີ້​ຂ້າພະເຈົ້າ​ຮູ້​ແລ້ວ​ວ່າ​ບໍ່ມີ​ພຣະເຈົ້າ​ອົງ​ອື່ນ ນອກຈາກ​ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ຊາດ​ອິດສະຣາເອນ; ສະນັ້ນ ທ່ານເອີຍ ກະລຸນາ​ຮັບ​ເອົາ​ຂອງຂວັນ​ຈາກ​ຂ້າພະເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ເຖີດ.”

ເນເຫມີຢາ 6:16

ເມື່ອ​ພວກ​ສັດຕູ​ໃນ​ຊົນຊາດ​ອ້ອມແອ້ມ​ໄດ້ຍິນ​ເຊັ່ນນີ້​ແລ້ວ ພວກເຂົາ​ຈຶ່ງ​ຮັບຮູ້​ວ່າ​ພວກຕົນ​ເສຍໜ້າ ເພາະ​ໃນ​ເມື່ອ​ທຸກຄົນ​ຕ່າງ​ກໍ​ຮູ້​ວ່າ ວຽກງານ​ນີ້​ໄດ້​ສຳເລັດ​ລົງ​ໂດຍ​ການ​ຊ່ວຍເຫຼືອ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຮົາ.

ເອສະເທີ 8:17

ບໍ່​ວ່າ​ຢູ່​ໃນ​ເມືອງໃດ​ຫລື​ແຂວງໃດ​ກໍຕາມ ເມື່ອ​ຄຳ​ປະກາດ​ຂອງ​ກະສັດ​ໄດ້​ອ່ານ​ອອກ​ໄປ​ໃນ​ທຸກ​ບ່ອນ ຊາວຢິວ​ກໍ​ຖື​ເປັນ​ມື້​ຢຸດ​ພັກ​ທີ່​ຊົມຊື່ນ​ຍິນດີ ໂດຍ​ຈັດ​ໃຫ້​ມີ​ການ​ກິນລ້ຽງ ແລະ​ການ​ມ່ວນຊື່ນ. ຕາມ​ທີ່​ຈິງ​ແລ້ວ ໄດ້​ມີ​ຫລາຍ​ຄົນ​ໃນ​ຊາດ​ອື່ນໆ​ອີກ​ທີ່​ກາຍເປັນ​ຢິວ ເພາະ​ບັດນີ້​ພວກເຂົາ​ຕ່າງ​ກໍ​ຢ້ານກົວ​ພວກ​ຢິວ.

ເພງ^ສັນລະເສີນ 102:15

ຊົນຊາດ​ທັງປວງ​ຈະ​ຢ້ານຢຳ​ພຣະນາມ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ ກະສັດ​ທັງຫລາຍ​ໃນ​ໂລກ​ຈະ​ຢ້ານຢຳ​ສະຫງ່າຣາສີ​ຂອງ​ພຣະອົງ.

ເພງ^ສັນລະເສີນ 22:14

ເຫື່ອແຮງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ໄດ້​ສູນເສຍ​ໄປ ດັ່ງ​ນໍ້າ​ທີ່​ໄຫລຊະ​ໄປ​ຕາມ​ພື້ນດິນ​ນັ້ນ. ກະດູກ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ທຸກ​ຊີກ​ກໍ​ບໍ່​ຕິດຕໍ່ກັນ ຈິດໃຈ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ເປື່ອຍ​ໄປ​ດັ່ງ​ຂີ້ເຜິ້ງ.

ເພງ^ສັນລະເສີນ 58:7

ຂໍ​ໃຫ້​ພວກເຂົາ​ຫາຍ​ໄປ​ເໝືອນ​ດັ່ງ​ທີ່​ນໍ້າ​ຖືກ​ເປັ່ງ​ອອກ​ໄປ ຂໍ​ໃຫ້​ຖືກ​ຢຽບຢໍ່າ​ດັ່ງ​ຫຍ້າ​ຕາມ​ທາງຍ່າງ.

ເພງ^ສັນລະເສີນ 83:18

ຈົ່ງ​ໃຫ້​ພວກເຂົາ​ຮູ້​ວ່າ ພຣະອົງ​ຜູ້​ມີ​ນາມຊື່​ເປັນ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ພຽງແຕ່​ອົງດຽວ ເປັນ​ຜູ້ປົກຄອງ​ສູງສຸດ​ທົ່ວ​ທັງ​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ​ນີ້.

ອົບພະຍົບ 15:14

ເມື່ອ​ຊົນຊາດ​ທັງຫລາຍ​ໄດ້ຍິນ​ເລື່ອງ ກໍ​ແຕກຕື່ນ​ຕົກໃຈ​ກົວ; ຄວາມ​ຢ້ານກົວ​ອັນ​ໃຫຍ່ຫລວງ ໄດ້​ຄວບຄຸມ​ຊາວ​ຟີລິດສະຕິນ​ໄວ້.

ອົບພະຍົບ 15:15

ສ່ວນ​ພວກ​ເຈົ້ານາຍ​ຊາວ​ເອໂດມ​ກໍ​ຢ້ານ​ໃຫຍ່; ຊາວ​ໂມອາບ​ຜູ້​ເກັ່ງກ້າ​ກໍ​ເກີດ​ຢ້ານ​ໃຈ​ສັ່ນເຊັນ. ສ່ວນ​ຊາວ​ການາອານ​ຊໍ້າ​ໝົດ​ກຳລັງ​ໃຈ​ຫຼາຍ; ຕົກໃຈ​ຢ້ານ​ແລະ​ໄຫວຫວັ່ນ​ຍ້ອນ​ຄວາມກົວ.

ເອຊາຢາ 13:7

ແຂນ​ຂອງ​ທຸກໆຄົນ​ຈະ​ຢ່ອນ​ລົງ​ເພາະ​ອ່ອນແຮງ ແລະ​ຄວາມກ້າ​ຂອງ​ທຸກໆຄົນ​ກໍ​ຈະ​ໝົດໄປ.

ເອຊາຢາ 19:1

ຕໍ່ໄປນີ້​ແມ່ນ​ຖ້ອຍຄຳ​ກ່ຽວກັບ​ເອຢິບ. ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ກຳລັງ​ມາ​ສູ່​ເອຢິບ​ເທິງ​ເມກ​ຢ່າງ​ວ່ອງໄວ. ຮູບເຄົາຣົບ​ທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຊາວ​ເອຢິບ​ສັ່ນເຊັນ​ຕໍ່ໜ້າ​ພຣະອົງ ແລະ​ປະຊາຊົນ​ຊາວ​ເອຢິບ​ກໍ​ສູນເສຍ​ຄວາມ​ກ້າຫານ​ຂອງ​ພວກເຂົາ.

ເອເຊກຽນ 21:15

ມັນ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະຊາຊົນ​ຂອງເຮົາ​ສູນເສຍ​ຄວາມ​ກ້າຫານ​ແລະ​ເຕະ​ສະດຸດ. ເຮົາ​ກຳລັງ​ນາບຂູ່​ເມືອງ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ດ້ວຍ​ດາບ​ດວງ​ໜຶ່ງ ເຫລື້ອມ​ດັ່ງ​ແສງຟ້າແມບ ແລະ​ຕຽມພ້ອມ​ທີ່​ຈະ​ສັງຫານ.

ນາຮູມ 2:10

ນີເນເວ​ເອີຍ ເຈົ້າ​ຖືກ​ທຳລາຍ​ສາ​ແລ້ວ ເປັນ​ເມືອງ​ຮ້າງວ່າງຄົນ​ແລະ​ເປັນ​ຖິ່ນ​ເປົ່າປ່ຽວ ທຸກຄົນ​ຕ່າງ​ກໍ​ຢ້ານ​ຈົນ​ອົກສັ່ນ​ຂວັນເສຍ ຈົນ​ຫົວເຂົ່າ​ທຸກຄົນ​ສັ່ນເຊັນ​ດ້ວຍ​ຄວາມຢ້ານ ແລະ​ທຸກຄົນ​ຕ່າງ​ກໍ​ໝົດເຫື່ອໝົດແຮງ ຈົນ​ສີໜ້າ​ມ້ານ​ຫລ່າເຫລືອງ​ໄປ​ທັງນັ້ນ.

ພຣະບັນຍັດສອງ 1:28

ພວກເຮົາ​ຈະ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ດິນແດນ​ນັ້ນ​ເຮັດ​ຫຍັງ? ພວກເຮົາ​ຢ້ານ ເພາະ​ນັກສືບ​ສອດແນມ​ທີ່​ພວກເຮົາ​ໄດ້​ສົ່ງ​ໄປ​ນັ້ນ ມາ​ລາຍງານ​ວ່າ​ຄົນ​ໃນ​ດິນແດນ​ນັ້ນ​ໂຕ​ໃຫຍ່​ສູງ ແລະ​ແຂງແຮງ​ລື່ນ​ພວກເຮົາ. ພວກເຂົາ​ອາໄສ​ຢູ່​ໃນ​ເມືອງ​ຕ່າງໆ​ທີ່​ມີ​ກຳແພງ​ສູງ​ຈຸ​ຟ້າ. ພວກເຂົາ​ໄດ້​ເຫັນ​ພວກ​ອານາກີມ​ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ.’

ພຣະບັນຍັດສອງ 20:8

ນາຍ​ທະຫານ​ຈະ​ກ່າວ​ກັບ​ນັກຮົບ​ອີກ​ວ່າ, ‘ມີ​ຜູ້ໃດ​ແດ່​ໃນ​ທີ່​ນີ້ ທີ່​ເສຍຂວັນ​ແລະ​ຢ້ານ? ຖ້າ​ມີ ຈົ່ງ​ໃຫ້​ຜູ້ນັ້ນ​ກັບຄືນ​ເມືອ​ເຮືອນ​ສາ. ບໍ່​ດັ່ງນັ້ນ ລາວ​ອາດ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຜູ້​ອື່ນ​ເສຍຂວັນ​ໄປ​ນຳ​ເໝືອນກັນ.’

ພຣະບັນຍັດສອງ 4:39

ສະນັ້ນ ໃນວັນນີ້ ຈົ່ງ​ຈົດຈຳ​ໄວ້​ແລະ​ຢ່າ​ລືມໄລ​ຈັກເທື່ອ​ວ່າ, ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ແມ່ນ​ພຣະເຈົ້າ​ໃນ​ສະຫວັນ​ແລະ​ເທິງ​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ. ບໍ່ມີ​ພຣະເຈົ້າ​ອົງ​ອື່ນ​ອີກ.

ໂຢຊວຍ 14:8

ແຕ່​ຄົນ​ທີ່​ໄປ​ນຳ​ຂ້າພະເຈົ້າ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະຊາຊົນ​ຢ້ານກົວ. ສ່ວນ​ຂ້າພະເຈົ້າເອງ​ໄດ້​ເຊື່ອຟັງ​ຢ່າງ​ສັດຊື່​ຕໍ່​ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ຂ້າພະເຈົ້າ.

ໂຢຊວຍ 2:24

ພວກເຂົາ​ເວົ້າ​ວ່າ, “ພວກເຮົາ​ແນ່ໃຈ​ວ່າ ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ໄດ້​ມອບ​ດິນແດນ​ທັງໝົດ​ໃຫ້​ແກ່​ພວກເຮົາ. ປະຊາຊົນ​ທຸກຄົນ​ໃນ​ເມືອງ​ນັ້ນ ຕ່າງ​ກໍ​ສະທ້ານ​ຢ້ານກົວ​ພວກເຮົາ.”

ໂຢຊວຍ 5:1

ເມື່ອ​ກະສັດ​ທັງໝົດ​ຂອງ​ຊາວ​ອາໂມ ທີ່​ທາງ​ທິດ​ຕາເວັນຕົກ​ຂອງ​ແມ່ນໍ້າ​ຈໍແດນ ແລະ​ກະສັດ​ທັງໝົດ​ຂອງ​ຊາວ​ການາອານ ທີ່​ຢູ່​ໃກ້​ທະເລ​ເມດີແຕຣາເນ​ໄດ້ຍິນ​ວ່າ ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ແມ່ນໍ້າ​ຈໍແດນ​ແຫ້ງ ຈົນ​ປະຊາຊົນ​ອິດສະຣາເອນ​ຂ້າມ​ໄປ​ໄດ້; ກະສັດ​ເຫຼົ່ານີ້​ຕ່າງ​ກໍ​ຢ້ານກົວ​ແລະ​ເສຍຂວັນ​ຍ້ອນ​ຊາວ​ອິດສະຣາເອນ.

ໂຢຊວຍ 7:5

ຊາວ​ເມືອງ​ອາອີ​ໄດ້​ຂັບໄລ່​ຊາວ​ອິດສະຣາເອນ​ຈາກ​ປະຕູ​ເມືອງ ໃຫ້​ຖອຍໜີ​ໄປ​ຈົນເຖິງ​ເຊບາຣິມ ແລະ​ຂ້າ​ພວກເຂົາ​ຕາມ​ເນີນພູ ປະມານ 36 ຄົນ. ເມື່ອ​ເຫັນ​ເປັນ​ເຊັ່ນນີ້ ພວກ​ອິດສະຣາເອນ​ຈຶ່ງ​ເສຍຂວັນ​ແລະ​ຢ້ານກົວ.

ໂຢຊວຍ 9:24

ພວກເຂົາ​ໄດ້​ຕອບ​ວ່າ, “ທ່ານເອີຍ ພວກ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ເຮັດ​ເຊັ່ນນີ້ ເພາະ​ຮູ້​ວ່າ​ເປັນ​ຄວາມຈິງ​ແທ້ ທີ່​ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະເຈົ້າ​ຂອງທ່ານ​ໄດ້​ສັ່ງ​ໂມເຊ​ຜູ້ຮັບໃຊ້​ຂອງ​ພຣະອົງ ໃຫ້​ມອບ​ດິນແດນ​ທັງໝົດ​ນີ້​ແກ່​ພວກທ່ານ ແລະ​ຍັງ​ສັ່ງ​ພວກທ່ານ​ໃຫ້​ຂ້າ​ທຸກຄົນ​ໃນ​ບ່ອນ​ທີ່​ພວກທ່ານ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຢຶດຄອງ. ພວກ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ເຮັດ​ລົງ​ໄປ ເພາະ​ພວກ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢ້ານ​ພວກທ່ານ​ຫລາຍ ພວກ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢ້ານ​ຕາຍ.

ພຣະນິມິດ 6:16

ພວກເຂົາ​ເຫຼົ່ານັ້ນ ຮ້ອງ​ບອກ​ພູ​ແລະ​ໂງ່ນຫີນ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ເຈື່ອນ​ລົງ​ເທິງ​ພວກເຮົາ ແລະ​ບັງ​ພວກເຮົາ​ໄວ້​ໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ສາຍ​ຕາ​ຂອງ​ພຣະອົງ ຜູ້​ທີ່​ນັ່ງ​ເທິງ​ບັນລັງ ແລະ​ຈາກ​ຄວາມ​ໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ພຣະ​ເມສານ້ອຍ​ນັ້ນ,