ໂຢນາ 3:5 - ພຣະຄຳພີສັກສິ

⁵ ປະຊາຊົນ​ໃນ​ເມືອງ​ນີເນເວ​ເຊື່ອຟັງ​ຖ້ອຍຄຳ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ. ສະນັ້ນ ພວກເຂົາ​ຈຶ່ງ​ຕັດສິນໃຈ​ໃຫ້​ທຸກຄົນ ບໍ່​ວ່າ​ຄົນ​ຊັ້ນສູງ​ຫລື​ຄົນ​ຊັ້ນຕໍ່າ ຕ້ອງ​ອົດອາຫານ ແລະ​ນຸ່ງ​ເຄື່ອງ​ທີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຜ້າ​ກະສອບເຂົ້າ ເພື່ອ​ສະແດງ​ວ່າ​ພວກເຂົາ​ສຳນຶກ​ຜິດ​ແລ້ວ.

ໂຢນາ 3:5 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi

2 ກະສັດ 19:1

ພໍ​ກະສັດ​ເຮເຊກີຢາ​ໄດ້ຍິນ​ຄຳ​ລາຍງານ ເພິ່ນ​ກໍ​ຈີກ​ເຄື່ອງນຸ່ງ​ຂອງຕົນ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ໂສກເສົ້າ​ເສຍໃຈ, ນຸ່ງ​ຜ້າ​ກະສອບ​ເຂົ້າ ແລະ​ໄປ​ທີ່​ວິຫານ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ.

2 ຂ່າວຄາວ 20:3

ເຢໂຮຊາຟັດ​ຢ້ານ​ຈຶ່ງ​ສະແຫວງ​ຫາ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ. ແລ້ວ​ເພິ່ນ​ກໍໄດ້​ສັ່ງ​ໃຫ້​ປະຊາຊົນ​ຊາວ​ຢູດາ​ອົດ​ອາຫານ​ທົ່ວ​ປະເທດ.

ເອຊະຣາ 8:21

ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ​ໃກ້​ຫ້ວຍ​ອາຮາວາ ຂ້າພະເຈົ້າ​ໄດ້​ອອກ​ຄຳສັ່ງ​ໃຫ້​ທຸກຄົນ​ຖືສິນ​ອົດອາຫານ ແລະ​ຖ່ອມຕົວ​ລົງ​ຕໍ່ໜ້າ​ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຮົາ ເພື່ອ​ຂໍ​ໃຫ້​ພຣະອົງ​ນຳພາ​ໃນ​ການ​ເດີນທາງ ແລະ​ໃຫ້​ປົກປັກ​ຮັກສາ​ພວກເຮົາ ພ້ອມທັງ​ລູກໆ​ຂອງ​ພວກເຮົາ​ແລະ​ເຄື່ອງຂອງ​ທັງໝົດ​ທີ່​ພວກເຮົາ​ມີ​ຢູ່.

ເອສະເທີ 4:1

ເມື່ອ​ມໍເດໄກ​ໄດ້​ຮູ້​ເຖິງ​ເລື່ອງ​ທັງໝົດ​ນັ້ນ​ແລ້ວ ລາວ​ກໍ​ຈີກ​ເຄື່ອງນຸ່ງ​ຂອງຕົນ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຂົມຂື່ນ​ໃຈ. ແລ້ວ​ລາວ​ກໍ​ນຸ່ງເຄື່ອງ​ທີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຜ້າ​ກະສອບເຂົ້າ, ເອົາ​ຂີ້ເຖົ່າ​ໂຮຍ​ໃສ່​ຫົວ ແລະ​ຍ່າງ​ຜ່ານ​ເມືອງ​ໄປ ທັງ​ຄໍ່າຄວນ​ດ້ວຍ​ສຽງດັງ ແລະ​ຢ່າງ​ຂົມຂື່ນ

ອົບພະຍົບ 33:6

ເພາະສະນັ້ນ ປະຊາຊົນ​ອິດສະຣາເອນ​ຈຶ່ງ​ບໍ່ໄດ້​ໃສ່​ເຄື່ອງເອ້​ອີກ​ຕໍ່ໄປ ເມື່ອ​ຈາກ​ພູເຂົາ​ຊີນາຍ​ໄປ​ນັ້ນ.

ເຢເຣມີຢາ 31:34

ຈະ​ບໍ່ມີ​ຜູ້ໃດ​ໃນ​ພວກເຂົາ​ສັ່ງສອນ​ເພື່ອນ​ຮ່ວມ​ຊາດ​ຂອງຕົນ​ໃຫ້​ຮູ້ຈັກ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ ເພາະ​ທຸກຄົນ​ຈະ​ຮູ້ຈັກ​ເຮົາ ແຕ່​ຜູ້ນ້ອຍ​ທີ່ສຸດ​ຈົນເຖິງ​ຜູ້ໃຫຍ່​ທີ່ສຸດ. ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ກ່າວ​ວ່າ ເຮົາ​ຈະ​ອະໄພ​ການບາບ​ຂອງ​ພວກເຂົາ ແລະ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ຈົດຈຳ​ຄວາມຜິດ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ອີກ​ຕໍ່ໄປ.”

ເຢເຣມີຢາ 36:9

ໃນ​ເດືອນ​ທີ​ເກົ້າ​ຂອງ​ຣາຊການ​ປີ​ທີ​ຫ້າ ຂອງ​ກະສັດ​ເຢໂຮຍອາກິມ​ລູກຊາຍ​ຂອງ​ໂຢສີຢາ​ແຫ່ງ​ຢູດາຍ​ນັ້ນ ປະຊາຊົນ​ໄດ້​ຖືສິນ​ອົດອາຫານ​ຕໍ່ໜ້າ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ. ປະຊາຊົນ​ທັງໝົດ​ທີ່​ໄດ້​ອາໄສ​ຢູ່​ໃນ​ນະຄອນ​ເຢຣູຊາເລັມ ແລະ​ປະຊາຊົນ​ທັງໝົດ​ທີ່​ມາ​ຈາກ​ເມືອງ​ຂອງ​ຢູດາຍ​ກໍໄດ້​ຖືສິນ​ອົດອາຫານ.

ເຢເຣມີຢາ 42:1

ແລ້ວ​ບັນດາ​ຜູ້ນຳ​ຝ່າຍ​ທະຫານ​ທັງໝົດ​ຮ່ວມ​ກັບ​ໂຢຮານານ​ລູກຊາຍ​ຂອງ​ກາເຣຢາ ແລະ​ອາຊາຣີຢາ ລູກຊາຍ​ຂອງ​ໂຮຊາອີຢາ ກໍໄດ້​ພາ​ປະຊາຊົນ​ທຸກ​ຊົນຊັ້ນ​ມາ​ຫາ​ຂ້າພະເຈົ້າ

ເຢເຣມີຢາ 42:8

ດັ່ງນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ເອີ້ນ​ໂຢຮານານ​ລູກຊາຍ​ຂອງ​ກາເຣຢາ ແລະ​ບັນດາ​ຜູ້ນຳ​ຝ່າຍ​ທະຫານ​ທຸກໆ​ຄົນ​ທີ່​ມາ​ນຳ​ລາວ​ນັ້ນ ພ້ອມທັງ​ປະຊາຊົນ​ອື່ນໆ​ອີກ​ທັງໝົດ​ມາ​ໂຮມກັນ.

ດານີເອນ 9:3

ຂ້າພະເຈົ້າ​ຕັ້ງໜ້າ​ພາວັນນາ​ອະທິຖານ​ຂໍ​ຕໍ່​ອົງພຣະ​ຜູ້​ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າ, ຖືສິນ​ອົດອາຫານ, ນຸ່ງ​ເສື້ອ​ຜ້າ​ກະສອບເຂົ້າ ແລະ​ນັ່ງ​ໃນ​ຂີ້ເຖົ່າ​ໄຟ.

ໂຢເອນ 1:14

ຈົ່ງ​ອອກ​ຄຳສັ່ງ​ໃຫ້​ປະຊາຊົນ​ອົດອາຫານ ຈົ່ງ​ເອີ້ນ​ກັນ​ມາ​ປະຊຸມ​ເປັນການ​ນັດ​ພິເສດ ຈົ່ງ​ເຕົ້າໂຮມ​ພວກ​ຜູ້ປົກຄອງ​ທັງ​ຊາວ​ຢູດາ​ໃນ​ວິຫານ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ ແລະ​ພາກັນ​ຮ້ອງໄຫ້​ຫາ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ.

ໂຢນາ 3:7

ເພິ່ນ​ໄດ້​ປະກາດ​ໃຫ້​ປະຊາຊົນ​ຢູ່​ໃນ​ເມືອງ​ນີເນເວ​ຮູ້​ທົ່ວເຖິງກັນ​ວ່າ, “ຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນ​ຄຳສັ່ງ​ຈາກ​ກະສັດ​ແລະ​ບັນດາ​ຂ້າຣາຊການ​ຂອງເພິ່ນ: ຢ່າ​ໃຫ້​ຜູ້ໃດ​ກິນ​ຫຍັງ​ເລີຍ; ຊາວ​ເມືອງ​ທຸກຄົນ ຝູງງົວ ແລະ​ຝູງແກະ​ທຸກ​ໂຕ ຫ້າມ​ກິນ​ຫລື​ດື່ມ​ສິ່ງໃດໆ​ທັງນັ້ນ.

ມັດທາຍ 12:41

ໃນ​ວັນ​ແຫ່ງ​ການ​ພິພາກສາ​ຊາວ​ເມືອງ​ນີເນເວ ຈະ​ຢືນ​ຂຶ້ນ​ກ່າວໂທດ​ພວກເຈົ້າ ເພາະ​ພວກເຂົາ​ໄດ້​ຖິ້ມໃຈເກົ່າ​ເອົາໃຈໃໝ່ ເມື່ອ​ໄດ້ຍິນ​ຄຳ​ປະກາດ​ຂອງ​ໂຢນາ ແລະ ທີ່​ນີ້​ຍັງ​ມີ​ຜູ້ໜຶ່ງ​ທີ່​ຍິ່ງໃຫຍ່​ກວ່າ​ໂຢນາ

ລູກາ 11:32

ໃນ​ວັນ​ແຫ່ງ​ການ​ພິພາກສາ ຊາວ​ເມືອງ​ນີເນເວ​ຈະ​ຢືນ​ຂຶ້ນ​ກ່າວໂທດ​ພວກເຈົ້າ ເພາະ​ພວກເຂົາ​ຖິ້ມໃຈເກົ່າ​ເອົາໃຈໃໝ່ ເມື່ອ​ໄດ້ຍິນ​ຄຳ​ປະກາດ​ຂອງ​ໂຢນາ ແລະ​ຜູ້ໜຶ່ງ​ທີ່​ຍິ່ງໃຫຍ່​ກວ່າ​ໂຢນາ​ກໍ​ຢູ່​ທີ່​ນີ້.”

ກິດຈະການ 27:25

ເພາະສະນັ້ນ ທ່ານ​ທັງຫລາຍ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຊື່ນໃຈ​ເທາະ ເພາະ​ເຮົາ​ໄດ້​ວາງໃຈເຊື່ອ​ໃນ​ພຣະເຈົ້າ ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ແນ່ໃຈ​ວ່າ ທຸກສິ່ງ​ຈະ​ເປັນ​ໄປ​ຕາມ​ທີ່​ພຣະອົງ​ໄດ້​ບອກ​ເຮົາ​ນັ້ນ.

ກິດຈະການ 8:10

ດັ່ງນັ້ນ ຄົນ​ທັງຫລາຍ​ໃນ​ເມືອງ ບໍ່​ວ່າ​ຜູ້ໃຫຍ່ ຫລື​ຜູ້ນ້ອຍ ຈຶ່ງ​ໃຫ້​ຄວາມ​ສົນໃຈ​ຟັງ​ລາວ ແລະ​ເວົ້າ​ວ່າ, “ຊາຍ​ຜູ້​ນີ້​ມີ​ຣິດ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ​ທີ່​ຄົນ​ເອີ້ນ​ວ່າ, ‘ມະຫິດທິຣິດ.”’

ເຮັບເຣີ 11:1

ອັນ​ໜຶ່ງ​ຄວາມເຊື່ອ​ຄື​ຄວາມ​ແນ່ນອນ​ໃຈ ໃນ​ສິ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ຫວັງ​ໄວ້ ເປັນ​ຄວາມ​ຕາຍ​ໃຈ ເຖິງ​ສິ່ງ​ທີ່​ຍັງ​ບໍ່​ເຫັນ​ກັບ​ຕາ.

ເຮັບເຣີ 11:7

ເພາະ​ໂນອາ​ມີ​ຄວາມເຊື່ອ​ແບບ​ນີ້ ພຣະເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ຊົງ​ຕັກເຕືອນ​ໃຫ້​ຮູ້​ເຖິງ​ເຫດການ​ທີ່​ຍັງ​ບໍ່​ປາກົດ ເພິ່ນ​ຈຶ່ງ​ຢຳເກງ​ແລະ​ສ້າງ​ເຮືອ ເພື່ອ​ໃຫ້​ຄອບຄົວ​ຂອງຕົນ​ພົ້ນ​ຈາກ​ຄວາມ​ຕາຍ ດ້ວຍເຫດນີ້ ເພິ່ນ​ຈຶ່ງ​ຕັດສິນ​ລົງໂທດ​ໃສ່​ມະນຸດ​ສະໂລກ ແລະ​ໄດ້​ກາຍເປັນ​ຜູ້​ຮັບ​ມໍຣະດົກ ຄື​ຄວາມ​ຊອບທຳ ຊຶ່ງ​ເກີດ​ມາ​ຈາກ​ຄວາມເຊື່ອ.

ພຣະນິມິດ 11:3

ເຮົາ​ຈະ​ໃຊ້​ພະຍານ​ທັງສອງ​ຂອງເຮົາ​ມາ ພວກເຂົາ​ຈະ​ນຸ່ງ​ເສື້ອ​ທີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຜ້າ​ກະສອບ​ເຂົ້າ ແລະ​ຈະ​ປະກາດ​ຖ້ອຍຄຳ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ ໃນ​ລະຫວ່າງ​ພັນ​ສອງຮ້ອຍ​ຫົກສິບ​ວັນ.”