12 ຄົນທີ່ລອດຊີວິດຈະຫາຍາກກວ່າຫາຄຳ.
ພວກເຂົາຂີ່ເຮືອໄປເມືອງໂອເຟຍ ແລະໄດ້ນຳເອົາຄຳໜັກປະມານສິບຫ້າໂຕນ ມາໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນ.
ໂອຟີ, ຮາວີລາ ແລະໂຢບັບ, ຊົນຊາດທັງໝົດນີ້ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງໂຢກທານ.
ແລະຜູ້ທີ່ເອົາພວກລູກນ້ອຍຂອງເຈົ້າໄປ ຈັບຟາດພວກເຂົາໃສ່ໂງ່ນຫີນ.
ໃນທ່າມກາງບັນດາສະຕຼີຜູ້ທີ່ປະຈຳຢູ່ໃນວັງ ກໍມີບັນດາລູກສາວຂອງກະສັດຢູ່ນຳດ້ວຍ ທີ່ຂ້າງຂວາບັນລັງນັ້ນກໍມີຣາຊີນີຢືນຢູ່ ຜູ້ທີ່ຕົບແຕ່ງດ້ວຍເຄື່ອງເອ້ເປັນຄຳແຫ່ງໂອເຟຍ.
ຕົ້ນໄມ້ພຽງບໍ່ທໍ່ໃດຕົ້ນເທົ່ານັ້ນຈະເຫຼືອຢູ່ ຊຶ່ງແມ່ນແຕ່ເດັກນ້ອຍກໍສາມາດນັບໄດ້.
ສະນັ້ນ ແຜ່ນດິນໂລກນີ້ ຈຶ່ງຖືກສາບແຊ່ງ ໃຫ້ສົມກັບສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ ຄືໜ້ອຍຄົນທີ່ສຸດຈະມີຊີວິດຢູ່.
ເມື່ອເວລານັ້ນມາເຖິງ ຜູ້ຍິງເຈັດຄົນຈະຍາດເອົາຜູ້ຊາຍຄົນດຽວ ພ້ອມທັງກ່າວວ່າ, “ພວກເຮົາລ້ຽງແລະຫາເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມໃຫ້ຕົນເອງໄດ້; ແຕ່ໂຜດໃຫ້ພວກເຮົາເອີ້ນເຈົ້າວ່າເປັນຜົວຂອງພວກເຮົາເທີ້ນ ເພື່ອວ່າພວກເຮົາຈະບໍ່ຕ້ອງທົນອັບອາຍຂາຍໜ້າຍ້ອນຫາຜົວບໍ່ໄດ້.”
ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຖາມວ່າ, “ຂ້າແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເຫດການເຊັ່ນນັ້ນຈະເປັນຢູ່ຢ່າງນີ້ເຫິງນານປານໃດ?” ພຣະອົງຕອບວ່າ, “ຈົນກວ່າເມືອງຕ່າງໆຖືກທຳລາຍແລະຮ້າງເປົ່າ ໝູ່ບ້ານທັງຫລາຍບໍ່ມີຄົນຢູ່ອາໄສແລະຜືນແຜ່ນດິນງຽບເຫງົາເປົ່າປ່ຽວ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວຈະກວາດຕ້ອນເອົາຝູງຄົນໃຫ້ໜີໄປໄກ ແລະຈະໃຫ້ດິນດອນຕ່ອນຫຍ້າໂສກເສົ້າຫງອຍເຫງົາ.
