ອົບພະຍົບ 7:7 - ພຣະຄຳພີສັກສິ

⁷ ເມື່ອ​ທັງສອງ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ໄປ​ກ່າວ​ຕໍ່​ກະສັດ​ຟາໂຣ​ນັ້ນ; ໂມເຊ​ອາຍຸ​ໄດ້ ແປດສິບ​ປີ​ແລະ​ອາໂຣນ​ອາຍຸ​ໄດ້ ແປດສິບສາມ​ປີ.

ອົບພະຍົບ 7:7 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi

ເພງ^ສັນລະເສີນ 90:10

ພວກ​ຂ້ານ້ອຍ​ມີ​ຊີວິດ​ຢູ່​ພຽງແຕ່​ເຈັດສິບ​ປີ ອາດຮອດ​ແປດສິບ​ປີ​ຖ້າ​ມີ​ເຫື່ອແຮງ​ຢູ່ ແຕ່​ຊ່ວງ​ໄລຍະ​ອາຍຸ​ນັ້ນ​ກໍ​ພົບ​ຄວາມ​ລຳບາກ ແລະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ລະທົມ​ທຸກໃຈ ໃນບໍ່ຊ້າ​ຊີວິດ​ຈະ​ຈົບ​ລົງ​ແລະ​ຕາຍໄປ​ເທົ່ານັ້ນ.

ອົບພະຍົບ 2:23

ຕໍ່ມາ​ອີກ​ຫລາຍປີ ກະສັດ​ຟາໂຣ​ແຫ່ງ​ປະເທດ​ເອຢິບ​ກໍໄດ້​ຕາຍໄປ, ແຕ່​ເພາະ​ຊາວ​ອິດສະຣາເອນ​ຍັງ​ຕົກ​ເປັນ​ທາດຮັບໃຊ້​ຢູ່ ພວກເຂົາ​ຈຶ່ງ​ຮ້ອງໄຫ້​ຄວນຄາງ​ແລະ​ຮ້ອງ​ຫາ​ຜູ້​ຊ່ວຍເຫລືອ. ສຽງ​ຂໍຮ້ອງ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ໄດ້​ດັງ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ເຖິງ​ພຣະເຈົ້າ.

ອົບພະຍົບ 7:8

ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ໄດ້​ບອກ​ໂມເຊ​ແລະ​ອາໂຣນ​ວ່າ,

ກິດຈະການ 7:23

ເມື່ອ​ໂມເຊ​ມີ​ອາຍຸ​ໄດ້​ສີ່ສິບ​ປີ ເພິ່ນ​ກໍໄດ້​ຕັດສິນໃຈ​ໄປ​ຊອກ​ເບິ່ງ​ຄວາມ​ເປັນ​ຢູ່​ຂອງ​ຊາວ​ອິດສະຣາເອນ ພີ່ນ້ອງ​ຮ່ວມ​ຊາດ​ຂອງຕົນ.

ກິດຈະການ 7:30

ຫລັງຈາກ​ສີ່ສິບ​ປີ​ໄດ້​ຜ່ານ​ໄປ ມີ​ເທວະດາ​ຕົນ​ໜຶ່ງ ໄດ້​ປາກົດ​ແກ່​ໂມເຊ​ໃນ​ແປວໄຟ​ທີ່​ພຸ່ມໜາມ ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງແລ້ງ​ກັນດານ​ຊີນາຍ.

ພຣະບັນຍັດສອງ 29:5

ເປັນ​ເວລາ​ສີ່ສິບ​ປີ ທີ່​ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ​ໄດ້​ນຳ​ພວກເຈົ້າ​ຜ່ານ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງແລ້ງ​ກັນດານ ແມ່ນແຕ່​ເຄື່ອງ​ນຸ່ງຫົ່ມ​ແລະ​ເກີບ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ​ກໍ​ບໍ່ໄດ້​ຂາດ.

ພຣະບັນຍັດສອງ 31:2

ແລະ​ກ່າວ​ວ່າ, “ດຽວ​ນີ້​ອາຍຸ​ຂອງ​ຂ້າພະເຈົ້າ​ກໍໄດ້ 120 ປີ​ແລ້ວ ແລະ​ຂ້າພະເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນ​ຜູ້ນຳ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ​ຕໍ່ໄປ​ອີກ​ບໍ່ໄດ້. ນອກຈາກນີ້​ອີກ ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ໄດ້​ບອກ​ຂ້າພະເຈົ້າ​ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ໄດ້​ຂ້າມ​ແມ່ນໍ້າ​ຈໍແດນ​ໄປ.

ພຣະບັນຍັດສອງ 34:7

ເມື່ອ​ໂມເຊ​ຕາຍ​ນັ້ນ ເພິ່ນ​ມີ​ອາຍຸ​ໄດ້ 120 ປີ ທັງ​ຍັງ​ແຂງແຮງ​ດີ ແລະ​ຕາ​ກໍ​ຍັງ​ເຫັນ​ຮຸ່ງ​ຢູ່.

ໂຢຊວຍ 24:5

ຕໍ່ມາ ເຮົາ​ໄດ້​ໃຊ້​ໂມເຊ​ແລະ​ອາໂຣນ​ໄປ ແລະ​ເຮົາ​ໄດ້​ນຳ​ເອົາ​ໄພພິບັດ​ອັນ​ໃຫຍ່ຫລວງ​ໄປ​ສູ່​ປະເທດ​ເອຢິບ. ແຕ່​ເຮົາ​ໄດ້​ນຳ​ເອົາ​ພວກເຈົ້າ​ອອກ​ມາ;