ດານີເອນ 4:14 - ພຣະຄຳພີສັກສິ

¹⁴ ເທວະດາ​ຕົນ​ນີ້​ໄດ້​ປະກາດ​ດ້ວຍ​ສຽງດັງ​ວ່າ, ‘ຈົ່ງ​ບັກ​ຕົ້ນໄມ້ ແລະ​ຮານ​ງ່າ​ຂອງ​ມັນ​ຖິ້ມ; ລິ​ໃບ​ຂອງມັນ ແລະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ໝາກ​ຂອງມັນ​ຟົ້ງ​ກະຈັດ​ກະຈາຍ​ໄປ ຈົ່ງ​ໄລ່​ຝູງ​ສັດປ່າ​ໃຫ້​ໜີ​ອອກ​ຈາກ​ຮົ່ມ​ຂອງມັນ ແລະ​ຝູງນົກ​ໃຫ້​ໜີ​ຈາກ​ງ່າ​ຂອງມັນ.

ດານີເອນ 4:14 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi

ພຣະທຳ​ໂຢບ 24:20

ບັດນີ້ ແມ່ນແຕ່​ແມ່​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ກໍ​ຈະ​ຈົດຈຳ​ພວກເຂົາ​ບໍ່ໄດ້​ເລີຍ ພວກເຂົາ​ຖືກ​ໜອນ​ເຈາະ ແລະ​ທຳລາຍ​ລົງ​ດັ່ງ​ໄມ້ໂດກ.

ເຢເຣມີຢາ 27:5

“ເຮົາ​ໄດ້​ສ້າງ​ໂລກ, ມະນຸດສະໂລກ ແລະ​ສັດ​ທັງປວງ ທີ່​ອາໄສ​ຢູ່​ເທິງ​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ​ນີ້ ດ້ວຍ​ຣິດອຳນາດ​ແລະ​ກຳລັງ​ອັນ​ຍິ່ງໃຫຍ່​ຂອງເຮົາ; ເຮົາ​ຈະ​ມອບ​ຣິດອຳນາດ​ນັ້ນ​ໃຫ້​ແກ່​ຜູ້ໃດ​ຜູ້ໜຶ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ເລືອກເອົາ​ກໍໄດ້.

ເຢເຣມີຢາ 51:6

ຈົ່ງ​ແລ່ນ​ໜີ​ຈາກ​ບາບີໂລນ​ສາ ຈົ່ງ​ແລ່ນ​ເອົາ​ຊີວິດ​ລອດ​ເຖີດ ຢ່າ​ໃຫ້​ຖືກ​ຂ້າ​ຍ້ອນ​ບາບ​ຂອງ​ບາບີໂລນ. ບັດນີ້ ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ກຳລັງ​ແກ້ແຄ້ນ​ແລະ​ລົງໂທດ​ສິ່ງ​ທີ່​ບາບີໂລນ​ສົມຄວນ​ໄດ້​ຮັບ.

ເຢເຣມີຢາ 51:9

ຊາວ​ຕ່າງດ້າວ​ທັງຫລາຍ​ທີ່​ອາໄສ​ຢູ່​ໃນ​ທີ່ນັ້ນ​ໄດ້​ເວົ້າ​ວ່າ, ‘ພວກເຮົາ​ພະຍາຍາມ​ຊ່ວຍ​ບາບີໂລນ ແຕ່​ຊ້າ​ເກີນ​ໄປ​ສາ​ແລ້ວ. ບັດນີ້ ປ່ອຍ​ສາເທາະ ແລະ​ກັບຄືນ​ເມືອ​ບ້ານເກີດ​ເມືອງນອນ​ສາ. ພຣະເຈົ້າ​ລົງໂທດ​ບາບີໂລນ​ດ້ວຍ​ຣິດທານຸພາບ​ທັງໝົດ​ຂອງ​ພຣະອົງ ແລະ​ທຳລາຍ​ປະເທດ​ຢ່າງ​ໝົດສິ້ນ.”’

ເອເຊກຽນ 31:10

ເພາະສະນັ້ນ ອົງພຣະ​ຜູ້​ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ບອກ​ເຈົ້າ ເຖິງ​ສິ່ງ​ທີ່​ກຳລັງ​ຈະ​ເກີດຂຶ້ນ​ກັບ​ຕົ້ນໄມ້​ທີ່​ສູງ​ຈົນ​ຈຸເມກ​ນັ້ນ. ມັນ​ສູງ​ຫລາຍ​ເທົ່າໃດ ມັນ​ກໍ​ອວດອົ່ງ​ທະນົງ​ຕົວ​ຫລາຍ​ເທົ່ານັ້ນ;

ດານີເອນ 2:21

ພຣະອົງ​ບັງຄັບ​ເວລາ​ແລະ​ລະດູການ ພຣະອົງ​ແຕ່ງຕັ້ງ​ກະສັດ​ແລະ​ປົດ​ກະສັດ​ລົງ; ແມ່ນ​ພຣະອົງ​ທີ່​ເປັນ​ຜູ້​ໂຜດ​ປະທານ ປັນຍາ​ແລະ​ຄວາມ​ເຂົ້າໃຈ​ໃຫ້​ແກ່​ມະນຸດ.

ດານີເອນ 3:4

ໂຄສົກ​ຜູ້ໜຶ່ງ​ໄດ້​ປະກາດ​ດ້ວຍ​ສຽງດັງ​ວ່າ, “ປະຊາຊົນ​ຈາກ​ທຸກ​ຊົນຊາດ, ທຸກ​ເຊື້ອຊາດ ແລະ​ທຸກ​ພາສາ

ດານີເອນ 4:12

ໃບ​ຂອງ​ມັນ​ງາມ ແລະ​ມີ​ໝາກ​ຢ່ອນ​ລົງ​ເຕັມ​ຕົ້ນ ພໍ​ໃຫ້​ຄົນ​ທົ່ວໂລກ​ກິນ​ໄດ້. ສັດປ່າ​ທັງຫລາຍ​ໄດ້​ພັກຜ່ອນ​ຢູ່​ໃຕ້​ຮົ່ມ​ຂອງ​ມັນ ຝູງນົກ​ກໍ​ເຮັດ​ຮັງ​ໃສ່​ງ່າ​ຂອງ​ມັນ ແລະ​ທຸກສິ່ງ​ທີ່​ມີ​ຊີວິດ​ຕ່າງ​ກໍ​ກິນ​ໝາກ​ຂອງ​ມັນ.

ດານີເອນ 4:23

ໃນ​ຂະນະທີ່​ພະຣາຊາ​ກຳລັງ​ເຝົ້າເບິ່ງ​ຢູ່​ນັ້ນ ມີ​ເທວະດາ​ຕົນ​ໜຶ່ງ​ລົງ​ມາ​ຈາກ​ສະຫວັນ​ແລະ​ໄດ້​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ຈົ່ງ​ບັກ​ກົກ​ໄມ້​ນີ້ ແລະ​ທຳລາຍ​ມັນ​ຖິ້ມ​ສາ ໃຫ້​ປະ​ແຕ່​ຕໍ​ໄວ້​ຕາມ​ພື້ນດິນ. ແລ້ວ​ໃຫ້​ເອົາ​ປອກເຫລັກ ແລະ​ປອກ​ທອງສຳຣິດ​ສຸບ​ອ້ອມ​ມັນ​ໄວ້ ແລະ​ປະ​ໄວ້​ໃນ​ທົ່ງຫຍ້າ​ກາງ​ທົ່ງນາ​ທີ່​ນັ້ນ. ປ່ອຍ​ໃຫ້​ນໍ້າໝອກ​ຕົກລົງ​ມາ​ຖືກ​ຊາຍ​ຜູ້​ນີ້ ແລະ​ປ່ອຍ​ໃຫ້​ລາວ​ກິນ​ຫຍ້າ​ຢູ່​ທ່າມກາງ​ຝູງສັດ ເປັນ​ເວລາ​ເຈັດ​ປີ.’

ດານີເອນ 4:29

ຫລັງຈາກ​ສິບສອງ​ເດືອນ​ຕໍ່ມາ ໃນ​ຂະນະທີ່​ເພິ່ນ​ກຳລັງ​ຍ່າງ​ຢູ່​ເທິງ​ຫລັງຄາ​ວັງ​ທີ່​ນະຄອນ​ບາບີໂລນ

ດານີເອນ 5:20

ແຕ່​ຍ້ອນ​ເພິ່ນ​ມີ​ໃຈ​ຈອງຫອງ, ໃຈ​ແຂງ​ກະດ້າງ ແລະ​ໂຫດຮ້າຍ ເພິ່ນ​ຈຶ່ງ​ຖືກ​ປົດ​ຈາກ​ບັນລັງ ແລະ​ເສຍ​ຕຳແໜ່ງ​ອັນ​ມີ​ກຽດ​ຂອງຕົນ.

ດານີເອນ 5:21

ເພິ່ນ​ຖືກ​ຂັບໄລ່​ອອກ​ຈາກ​ສັງຄົມ​ມະນຸດ ແລະ​ມີ​ຈິດໃຈ​ເໝືອນ​ສັດ. ເພິ່ນ​ອາໄສ​ຢູ່​ທ່າມກາງ​ຝູງ​ລໍປ່າ, ກິນ​ຫຍ້າ​ເໝືອນ​ງົວ ແລະ​ນອນ​ຢູ່​ກາງແຈ້ງ ໂດຍ​ບໍ່ມີ​ຫຍັງ​ກັ້ນກາງ​ເພິ່ນ​ຈາກ​ນໍ້າໝອກ, ແຕ່​ໃນທີ່ສຸດ ເພິ່ນ​ກໍ​ຍອມ​ຮັບ​ວ່າ ພຣະເຈົ້າ​ອົງ​ສູງສຸດ​ຄວບຄຸມ​ອານາຈັກ​ຕ່າງໆ​ຂອງ​ມະນຸດ ແລະ​ເອົາ​ອານາຈັກ​ເຫຼົ່ານີ້​ໃຫ້​ແກ່​ຜູ້ໃດ​ຜູ້ໜຶ່ງ​ກໍໄດ້ ຕາມ​ທີ່​ພຣະອົງ​ເລືອກເອົາ.

ມັດທາຍ 3:10

ບັດນີ້ ຂວານ​ກໍ​ມີ​ຢູ່​ແລ້ວ ທີ່​ວາງ​ໄວ້​ພ້ອມ​ຈະ​ຕັດ​ຕົ້ນໄມ້​ໃຫ້​ຄຸງ​ເຫງົ້າ. ສະນັ້ນ ໄມ້​ທຸກ​ຕົ້ນ​ທີ່​ບໍ່​ເກີດຜົນ​ດີ​ຈະ​ຖືກ​ຕັດ ແລະ​ຖືກ​ໂຍນ​ຖິ້ມ​ໃສ່​ໄຟ​ເສຍ.

ມັດທາຍ 7:19

ຕົ້ນໄມ້​ທຸກ​ຕົ້ນ​ທີ່​ເກີດຜົນ​ບໍ່​ດີ​ຍ່ອມ​ຖືກ​ຕັດ​ລົງ ແລະ​ຖືກ​ໂຍນ​ຖິ້ມ​ໃສ່​ໄຟ​ເສຍ.

ລູກາ 3:9

ບັດນີ້ ຂວານ​ກໍ​ພ້ອມ​ແລ້ວ​ທີ່​ຈະ​ຕັດ​ຕົ້ນໄມ້​ໃຫ້​ຄຸງ​ເຫງົ້າ ຕົ້ນໄມ້​ທຸກ​ກົກ ທີ່​ບໍ່​ເກີດຜົນ​ດີ ກໍ​ຈະ​ຖືກ​ຕັດ ແລະ​ຖືກ​ໂຍນ​ຖິ້ມ​ໃສ່​ໄຟ​ເສຍ.”

ພຣະນິມິດ 10:3

ເພິ່ນ​ຮ້ອງ​ສຽງດັງ​ເໝືອນ​ໂຕ​ສິງ​ຮ້ອງ​ຄຳຣາມ ຫລັງຈາກ​ເພິ່ນ​ຮ້ອງ​ແລ້ວ ສຽງ​ຟ້າຮ້ອງ​ທັງ​ເຈັດ​ກໍ​ດັງ​ຂຶ້ນ.

ພຣະນິມິດ 18:2

ເທວະດາ​ນັ້ນ​ໄດ້​ຮ້ອງ​ປະກາດ​ສຽງ​ແຮງ​ກ້າ​ຂຶ້ນ​ວ່າ, “ບາບີໂລນ​ມະຫາ​ນະຄອນ​ຫຼົ້ມຈົມ​ແລ້ວ ຫຼົ້ມຈົມ​ເສຍ​ແລ້ວ ມັນ​ກາຍເປັນ​ບ່ອນ​ອາໄສ​ຂອງ​ພວກ​ຜີມານຮ້າຍ ເປັນ​ບ່ອນ​ລີ້ຊ່ອນ​ຂອງ​ວິນຍານ​ຊົ່ວຮ້າຍ​ທຸກຢ່າງ ແລະ​ເປັນ​ຄອນ​ນົກ​ບໍ່​ສະອາດ​ແລະ​ໜ້າກຽດ​ໜ້າຊັງ​ທຸກ​ຊະນິດ.