1 ຊາມູເອນ 4:12 - ພຣະຄຳພີສັກສິ

¹² ໃນ​ມື້​ດຽວກັນ​ນັ້ນ ຍັງ​ມີ​ຊາຍ​ໃນ​ເຜົ່າ​ເບັນຢາມິນ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ແລ່ນ​ມາ​ຈາກ​ສະໜາມຮົບ​ສູ່​ເມືອງ​ຊີໂລ. ເພື່ອ​ສະແດງ​ຄວາມ​ໂສກເສົ້າ​ເສຍໃຈ ລາວ​ໄດ້​ຈີກ​ເສື້ອ​ຂອງຕົນ​ແລະ​ເອົາ​ຂີ້ດິນ​ໂຮຍ​ໃສ່​ຫົວ.

1 ຊາມູເອນ 4:12 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi

2 ຊາມູເອນ 1:2

ໃນ​ວັນ​ທີ​ສາມ ມີ​ຊາຍໜຸ່ມ​ຜູ້ໜຶ່ງ​ມາ​ຈາກ​ຄ້າຍ​ຂອງ​ກະສັດ​ໂຊນ. ລາວ​ຈີກ​ເຄື່ອງນຸ່ງ​ຂອງຕົນ ແລະ​ເອົາ​ຂີ້ຝຸ່ນ​ດິນ​ໂຮຍ​ຫົວ​ເພື່ອ​ສະແດງ​ຄວາມ​ໂສກເສົ້າ ລາວ​ເຂົ້າ​ໄປ​ຫາ​ດາວິດ ແລະ​ຂາບລົງ​ດ້ວຍ​ຄວາມນັບຖື.

2 ຊາມູເອນ 13:19

ນາງ​ເອົາ​ຂີ້ເຖົ່າ​ໂຮຍ​ໃສ່​ຫົວ, ຈີກ​ເສື້ອຄຸມ​ຂອງຕົນ, ເອົາ​ມື​ອັດ​ໜ້າ ແລະ​ແລ່ນ​ໜີໄປ​ທັງ​ຮ້ອງໄຫ້.

2 ຊາມູເອນ 15:32

ເມື່ອ​ກະສັດ​ດາວິດ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ຮອດ​ເທິງ​ເນີນພູ​ບ່ອນ​ມີ​ທີ່​ນະມັດສະການ​ພຣະເຈົ້າ, ຮູຊາຍ​ຄົນ​ຊາວ​ເມືອງ​ອາກກິດ ແລະ​ເປັນ​ເພື່ອນ​ສະໜິດ​ຂອງ​ເພິ່ນ​ກໍ​ມາ​ພົບ. ລາວ​ຈີກ​ເສື້ອຜ້າ​ແລະ​ໂຮຍ​ຂີ້ຝຸ່ນ​ດິນ​ໃສ່​ຫົວ.

ເນເຫມີຢາ 9:1

ໃນ​ມື້​ທີ​ຊາວສີ່ ຂອງ​ເດືອນ​ດຽວກັນ​ນີ້ ປະຊາຊົນ​ຊາວ​ອິດສະຣາເອນ​ໄດ້​ເຕົ້າໂຮມ​ກັນ​ຖືສິນ​ອົດອາຫານ ເພື່ອ​ສະແດງ​ຄວາມ​ໂສກເສົ້າ​ເສຍໃຈ​ສຳລັບ​ການບາບ​ຂອງ​ພວກເຂົາ. ພວກເຂົາ​ແຍກຕົວ​ເອງ​ອອກ​ຈາກ​ຄົນຕ່າງຊາດ​ທຸກຄົນ. ພວກເຂົາ​ນຸ່ງ​ເຄື່ອງ​ທີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຜ້າ​ກະສອບເຂົ້າ ພ້ອມ​ທັງ​ໂຮຍ​ຂີ້ຝຸ່ນ​ດິນ​ໃສ່​ເທິງ​ຫົວ ອັນ​ສະແດງ​ເຖິງ​ຄວາມ​ໂສກເສົ້າ. ແລ້ວ​ພວກເຂົາ​ກໍ​ຢືນ​ຂຶ້ນ​ສາລະພາບ​ການ​ຜິດບາບ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາເອງ ແລະ​ຜິດບາບ​ຂອງ​ບັນພະບຸລຸດ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ທີ່​ໄດ້​ເຮັດ.

ພຣະທຳ​ໂຢບ 2:12

ເມື່ອ​ແນມ​ເບິ່ງ​ແຕ່​ໄກ ພວກເຂົາ​ກໍ​ເຫັນ​ໂຢບ; ແຕ່​ພວກເຂົາ​ຈື່​ລາວ​ບໍ່ໄດ້. ເມື່ອ​ຈື່​ລາວ​ໄດ້​ແລ້ວ ພວກເຂົາ​ກໍ​ພາກັນ​ຮ້ອງໄຫ້​ຄວນຄາງ ທັງ​ຈີກ​ເສື້ອຜ້າ​ຂອງຕົນ​ດ້ວຍ​ຄວາມທຸກໃຈ ແລະ​ຫວ່ານ​ຂີ້ຝຸ່ນ​ດິນ​ໄປ​ໃນ​ອາກາດ ກັບ​ທັງ​ໂຮຍ​ໃສ່​ເທິງ​ຫົວ​ຂອງ​ພວກ​ຕົນ​ດ້ວຍ.

ເຢເຣມີຢາ 26:6

ຖ້າ​ພວກເຈົ້າ​ສືບຕໍ່​ບໍ່​ຍອມ​ເຊື່ອຟັງ ແລ້ວ​ເຮົາ​ກໍ​ຈະ​ເຮັດ​ຕໍ່​ພຣະວິຫານ​ນີ້ ດັ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້​ເຮັດ​ຕໍ່​ເມືອງ​ຊີໂລ ແລະ​ທຸກ​ຊົນຊາດ​ທົ່ວ​ທັງໂລກ​ກໍ​ຈະ​ໃຊ້​ຊື່​ຂອງ​ເມືອງ​ນີ້​ເປັນ​ຄຳສາບແຊ່ງ.”

ເອເຊກຽນ 24:26

ໃນ​ມື້​ທີ່​ເຮົາ​ລົງ​ມາ​ດຳເນີນການ​ນັ້ນ ຄົນ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ປົບໜີ​ຈາກ​ການທຳລາຍ​ໄດ້ ຈະ​ມາ​ບອກ​ເລື່ອງ​ນີ້​ສູ່​ເຈົ້າ​ຟັງ.

ເອເຊກຽນ 27:30

ພວກເຂົາ​ລ້ວນແຕ່​ໄວ້ທຸກ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ຢ່າງ​ຂົມຂື່ນ ໂດຍ​ໂຮຍ​ຂີ້ຝຸ່ນ​ໃສ່​ຫົວ​ທັງ​ກິ້ງເກືອກ​ຕົວ​ໃນ​ຂີ້ເຖົ່າ.

ໂຢຊວຍ 7:6

ໂຢຊວຍ​ແລະ​ພວກ​ຜູ້ນຳ​ຂອງ​ຊາດ​ອິດສະຣາເອນ ຕ່າງ​ກໍ​ຈີກ​ເຄື່ອງນຸ່ງ​ຂອງຕົນ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ເປັນທຸກໃຈ ແລະ​ໝູບ​ໜ້າ​ກັບ​ພື້ນດິນ​ຕໍ່ໜ້າ​ຫີບ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ. ພວກເຂົາ​ໝູບ​ຢູ່​ຢ່າງ​ນີ້ ຕັ້ງແຕ່​ເຊົ້າ​ຈົນ​ຄໍ່າ ພ້ອມ​ທັງ​ເອົາ​ຂີ້ຝຸ່ນ​ດິນ​ໂຮຍ​ໃສ່​ເທິງ​ຫົວ​ຕົນເອງ ເພື່ອ​ສະແດງ​ເຖິງ​ຄວາມ​ໂສກເສົ້າ​ຂອງ​ພວກເຂົາ.