1 ໂກຣິນໂທ 13:11 - ພຣະຄຳພີລາວສະບັບສະໄໝໃໝ່

¹¹ ເມື່ອ​ເຮົາ​ຍັງ​ເປັນ​ເດັກນ້ອຍ​ຢູ່​ນັ້ນ, ເຮົາ​ກໍ​ເວົ້າ​ຄື​ເດັກນ້ອຍ, ເຮົາ​ກໍ​ຄິດ​ຄື​ເດັກນ້ອຍ, ເຮົາ​ກໍ​ໃຊ້​ເຫດຜົນ​ຄື​ເດັກນ້ອຍ. ແຕ່​ເມື່ອ​ເຮົາ​ກາຍເປັນ​ຜູ້ໃຫຍ່​ແລ້ວ, ເຮົາ​ກໍ​ຖິ້ມ​ວິຖີ​ຊີວິດ​ໄວ​ເດັກນ້ອຍ​ໄວ້​ເບື້ອງຫລັງ​ເຮົາ.

ພຣະຄຳພີສັກສິ

¹¹ ເມື່ອ​ເຮົາ​ຍັງ​ເປັນ​ເດັກນ້ອຍ​ຢູ່​ນັ້ນ ການ​ເວົ້າຈາ ຄວາມ​ຮູ້ສຶກ ແລະ​ຄວາມ​ນຶກຄິດ​ຂອງເຮົາ​ກໍ​ເປັນ​ຢ່າງ​ເດັກນ້ອຍ, ແຕ່​ເມື່ອ​ເຮົາ​ກາຍເປັນ​ຜູ້​ໃຫຍ່​ແລ້ວ ເຮົາ​ກໍ​ເລີກ​ຄວາມ​ປະພຶດ​ຢ່າງ​ເດັກນ້ອຍ​ນັ້ນ​ເສຍ.

1 ໂກຣິນໂທ 13:11 Jak'a apnaqawi uñst'ayäwi

ມັດທາຍ 16:7

ພວກເພິ່ນ​ຈຶ່ງ​ສົນທະນາກັນ ແລະ ເວົ້າ​ວ່າ, “ເປັນ​ເພາະ​ພວກເຮົາ​ບໍ່​ເອົາ​ເຂົ້າຈີ່​ມາ​ນຳ”.

1 ໂກຣິນໂທ 13:10

ແຕ່​ເມື່ອ​ຄວາມສົມບູນ​ມາ​ເຖິງ​ແລ້ວ, ສິ່ງ​ທີ່​ເປັນ​ບາງສ່ວນ​ນັ້ນ​ກໍ​ຈະ​ສູນຫາຍ​ໄປ.

1 ໂກຣິນໂທ 13:12

ເພາະວ່າ​ເວລາ​ນີ້ ພວກເຮົາ​ເຫັນ​ແຕ່​ເງົາ​ສະທ້ອນ​ເໝືອນ​ເບິ່ງ​ໃນ​ແວ່ນ; ໃນ​ເວລາ​ນັ້ນ​ພວກເຮົາ​ຈະ​ເຫັນ​ກັນ​ໜ້າຕໍ່ໜ້າ. ໃນ​ເວລາ​ນີ້​ເຮົາ​ຮູ້ຈັກ​ພຽງ​ບາງສ່ວນ; ໃນ​ເວລາ​ນັ້ນ​ເຮົາ​ຈະ​ຮູ້ຈັກ​ທຸກສິ່ງ, ແຕ່​ເໝືອນດັ່ງ​ເຮົາ​ເປັນ​ທີ່​ຮູ້ຈັກ​ຢ່າງ​ສົມບູນ​ແລ້ວ.

1 ໂກຣິນໂທ 14:20

ພີ່ນ້ອງ​ທັງຫລາຍ​ເອີຍ, ຈົ່ງ​ຢຸດ​ຄິດ​ເໝືອນ​ຢ່າງ​ເດັກນ້ອຍ. ໃນ​ເລື່ອງ​ຄວາມຊົ່ວ​ຈົ່ງ​ເປັນ​ເໝືອນດັ່ງ​ເດັກອ່ອນ ແຕ່​ໃນ​ດ້ານ​ຄວາມຄິດ​ຈົ່ງ​ເປັນ​ເໝືອນ​ຜູ້ໃຫຍ່.

ຄາລາເຕຍ 4:1

ສິ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ກຳລັງ​ກ່າວ​ຢູ່​ນີ້​ກໍ​ຄື ຕາບ​ໃດ​ທີ່​ຜູ້ຮັບມໍລະດົກ​ຍັງ​ເປັນ​ຍັງ​ບໍ່​ເປັນ​ຜູ້​ໃຫຍ່, ລາວ​ກໍ​ບໍ່​ແຕກຕ່າງ​ຫຍັງ​ກັບ​ຂ້າທາດ, ເຖິງແມ່ນວ່າ​ລາວ​ຈະ​ເປັນ​ເຈົ້າຂອງ​ຊັບສິນ​ທັງໝົດ.