Rzymian 9 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Oddanie Pawła względem Izraela

¹ Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, poświadcza mi to moje sumienie w Duchu Świętym,

² że mój smutek jest wielki, a ból w moim sercu nieustanny.

³ Otóż ja sam życzyłem sobie wyklętym być od Chrystusa w zamian za moich braci, moich krewnych według ciała,

⁴ którymi są Izraelici, których jest usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba [świątynna] i obietnice,

⁵ których są ojcowie i od których pochodzi Chrystus według ciała, będący ponad wszystkim Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

Izrael w Bożym planie zbawienia

⁶ Nie jest jednak tak, że zawiodło Słowo Boże. Bo nie wszyscy, którzy [pochodzą] z Izraela, są Izraelem,

⁷ ani, choć z nasienia Abrahama, nie wszyscy są dziećmi, ale od Izaaka będzie nazwane twoje nasienie.

⁸ To znaczy: Nie ci, którzy są dziećmi ciała, są dziećmi Boga, ale dzieci obietnicy liczą się jako nasienie.

⁹ Słowo obietnicy brzmi bowiem tak: Przyjdę [znów] o tym czasie i Sara będzie miała syna.

¹⁰ Nie tylko to, ale i Rebeka, która poczęła z łoża jednego, Izaaka, naszego ojca;

¹¹ jeszcze bowiem nie urodziły się ani nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby według wybrania pozostawał plan Boga –

¹² nie z uczynków, lecz z [woli] powołującego – powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu,

¹³ jak napisano: Jakuba pokochałem, a Ezawa znienawidziłem.

¹⁴ Co zatem powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? W żadnym razie.

¹⁵ Do Mojżesza bowiem mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję.

¹⁶ A zatem nie [zależy to od] chcącego ani od zabiegającego, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.

¹⁷ Mówi bowiem Pismo faraonowi: Po to tylko cię wzbudziłem, bym mógł na tobie okazać swoją moc i aby po całej ziemi sławiono moje imię.

¹⁸ A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, i kogo chce, zatwardza.

¹⁹ Powiesz mi zatem: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Czy ktokolwiek oparł się Jego woli?

²⁰ O człowieku! Przeciwnie, kim ty jesteś, że spierasz się z Bogiem? Czy rzeźba pyta rzeźbiarza: Dlaczego mnie tak wyrzeźbiłeś?

²¹ Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, by z tego samego zaczynu zrobić jedno naczynie do celów zaszczytnych, a drugie do niezaszczytnych?

²² [A co,] jeśli Bóg, chcąc ukazać gniew i dać poznać swą moc, zniósł z wielką cierpliwością naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie,

²³ a też aby dać poznać bogactwo swojej chwały nad naczyniami zmiłowania, które z góry przygotował do chwały,

²⁴ które też powołał – [to jest] nas – nie tylko z Żydów, ale i z narodów?

²⁵ Jak i u Ozeasza mówi: Nie mój lud nazwę moim ludem i niekochaną – ukochaną;

²⁶ i stanie się w miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście wy moim ludem, że zostaną tam nazwani synami Boga żywego.

²⁷ Izajasz z kolei woła w związku z Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, [tylko] reszta* będzie zbawiona;

²⁸ Słowo bowiem wypełniając i nie odwlekając spełni Pan na ziemi.

²⁹ A tak przepowiedział Izajasz: Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam nasienia, stalibyśmy się jak Sodoma i przypominalibyśmy Gomorę.

³⁰ Co zatem powiemy? Że narody, które nie dążyły do sprawiedliwości, pozyskały sprawiedliwość, to jest sprawiedliwość z wiary,

³¹ Izrael zaś, dążący do Prawa sprawiedliwości, do Prawa sprawiedliwości nie doszedł.

³² Dlaczego? Dlatego, że nie [było to] z wiary, ale jakby z uczynków. Zawadzili o kamień potknięcia,

³³ jak napisano: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę skandalu, a ten, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.