Daniela 6 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Daniel w lwiej jamie

¹ A Dariusz Med objął królestwo, mając sześćdziesiąt dwa lata.

² Dariusz uznał za właściwe i powołał nad królestwem stu dwudziestu satrapów, którzy mieli być nad całym królestwem.

³ Nad nimi [ustanowił] trzech ministrów, z których jednym był Daniel, przed którymi satrapowie ci mieli zdawać sprawę, aby król nie ponosił szkody.

⁴ Wtedy [też okazało się], że Daniel wyróżniał się wśród ministrów i satrapów, ponieważ był w nim nadzwyczajny duch, i król zamierzał ustanowić go nad całym królestwem.

⁵ Wówczas ministrowie i satrapowie szukali, by znaleźć po stronie królestwa powód [do skargi] przeciwko Danielowi, lecz żadnego powodu [do skargi] ani zepsucia nie mogli znaleźć, ponieważ był on godny zaufania i żadnego zaniedbania ani zepsucia nie dało się znaleźć.

⁶ Wtedy ludzie ci powiedzieli: Nie znajdziemy u tego Daniela żadnego powodu [do skargi], chyba że znajdziemy przeciwko niemu [coś, co łączy się] z prawem jego Boga.

⁷ Wtedy ci ministrowie i satrapowie [zgodnie] stłoczyli się u króla i tak odezwali się do niego: Królu Dariuszu, żyj na wieki!

⁸ Uzgodnili wszyscy ministrowie królestwa, namiestnicy, satrapowie, doradcy i zarządcy, aby wydać zarządzenie królewskie i zatwierdzić nakaz, że każdy, kto by w ciągu trzydziestu dni składał prośbę do jakiegokolwiek boga lub człowieka oprócz ciebie, królu, będzie wrzucony do lwiej jamy.

⁹ Teraz więc, królu, wydaj taki nakaz i sporządź pismo, które nie może być zmienione według prawa Medów i Persów, które nie przemija.

¹⁰ Wobec tego król sporządził pismo i nakaz.

¹¹ A Daniel, gdy dowiedział się, że sporządzono takie pismo, udał się do swojego domu, a okna [były] dla niego otwarte w jego górnej komnacie od strony Jerozolimy, i trzy razy dziennie klękał on na swe kolana i modlił się, i uwielbiał swojego Boga, tak jak czynił przedtem.

¹² Wtem stłoczyli się ci ludzie i zastali Daniela modlącego się i szukającego łaski u swojego Boga.

¹³ Następnie zbliżyli się i powiedzieli wobec króla w związku z nakazem królewskim: Czy nie sporządziłeś nakazu, że każdy, kto by w ciągu trzydziestu dni prosił o cokolwiek jakiegokolwiek boga lub człowieka oprócz ciebie, królu, będzie wrzucony do lwiej jamy? Król odezwał się i powiedział: Prawdziwa to rzecz zgodnie z prawem Medów i Persów, które nie przemija.

¹⁴ Wtedy odezwali się i powiedzieli wobec króla: Daniel, który jest z wygnańców judzkich, nie zważa na ciebie, królu, na rozkaz i na nakaz, który sporządziłeś, i trzy razy dziennie zanosi swoje prośby.

¹⁵ Wtedy, gdy król usłyszał te słowa, bardzo mu się to nie podobało. I skierował swe myśli na Daniela, aby go wybawić, i aż do zachodu słońca walczył, żeby go uratować.

¹⁶ Wtedy ci ludzie stłoczyli się u króla i powiedzieli do króla: Wiedz, królu, że według prawa Medów i Persów każdy nakaz lub przepis, który król ustanawia, jest niezmienny.

¹⁷ Wtedy król powiedział, aby przyprowadzono Daniela i wrzucono go do lwiej jamy. Odezwał się król i powiedział do Daniela: Twój Bóg, którego nieustannie czcisz, wyratuje cię!

¹⁸ Po czym przyniesiono jeden kamień i położono go na otworze jamy, i opieczętował go król swoim sygnetem i sygnetami swoich dostojników, aby sprawa Daniela nie uległa zmianie.

¹⁹ Potem król udał się do swojego pałacu i spędził noc na poście, nie sprowadzono do niego tancerek, a sen go odbiegł.

²⁰ Potem król wstał bardzo wcześnie rano o świcie i [zaniepokojony] śpiesznie poszedł do lwiej jamy.

²¹ A gdy zbliżył się do jamy, do Daniela, smutnym głosem zawołał, odezwał się król do Daniela i powiedział: Danielu, sługo Boga żywego! Czy twój Bóg, którego nieustannie czcisz, zdołał cię wybawić od lwów?

²² Wtedy Daniel przemówił do króla: Królu, żyj na wieki!

²³ Mój Bóg posłał swojego anioła i zamknął paszcze lwów, i nie wyrządziły mi szkody, gdyż przed Nim okazała się moja niewinność. Owszem, również przed tobą, królu, żadnego przestępstwa nie popełniłem.

²⁴ Wtedy król ucieszył się bardzo z jego [powodu] i powiedział, aby wyciągnąć Daniela z jamy. I Daniel został wyciągnięty z jamy, i nie znaleziono na nim żadnego uszkodzenia, gdyż ufał swojemu Bogu.

²⁵ Powiedział też król, aby przyprowadzono tych ludzi, którzy złośliwie oskarżali Daniela, i wrzucono ich do lwiej jamy – ich samych, ich dzieci i ich żony, a zanim dosięgnęli dna jamy, lwy rzuciły się na nich i pokruszyły wszystkie ich kości.

²⁶ Potem król Dariusz napisał do wszystkich ludów, narodów i języków mieszkających na całej ziemi: Pokój niech wam się pomnaża!

²⁷ Został przeze mnie ustanowiony przepis, że na całym obszarze mojego królestwa należy drżeć i bać się Boga Daniela. On bowiem jest Bogiem żywym i trwa na wieki, a Jego królestwo jest niezniszczalne i władza Jego – do końca.

²⁸ On wybawia i ratuje, i czyni znaki i cuda na niebie i na ziemi. [On jest też tym], który wyratował Daniela z mocy lwów.

²⁹ I Danielowi wiodło się [dobrze] za panowania Dariusza i za panowania Cyrusa, Persa.