Rag calon ar bobl‐man a zo kaledet; ho diou‐skouarn a zo pounner‐glev, hag ho daou‐lagad ho deuz serret, gant aoun da velet gant ho daou‐lagad, da glevet gant ho diou‐skouarn, ha da gompren gant ho c’halon, gant aoun ne zistrofent, ha na zeufen‐me d’ho iac’haad.
E gwirionez, e gwirionez hen lavaran deoc’h: Dond a ra an amzer, ha deuet eo dija, ma klevo ar re varo mouez Mab Doue, hag ar re ho devezo he c’hlevet a vevo.