LUKAS 12:19 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional) Gero, esango diot neure buruari: Ea, mutil, baduk hor gordeta urteetarako ondasunik aski; hartu atseden, jan, edan eta bizi hadi lasai”. Navarro-Labourdin Basque Eta erranen draucat neure arimari, Arimá, badituc on handiac anhitz vrthetacozat bilduac: reposa adi, ian eçac, edan eçac, eta atseguin har eçac. Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional) Gero, esango diot neure buruari: Ea, mutil, baduk hor gordeta urteetarako ondasunik aski; hartu atseden, jan, edan eta bizi hadi lasai”. |
Haizea eta itxura besterik ez dira gizakiak, jende xehe nahiz handiki: denak batera pisuan jarrita, haizea baino arinago igoko lirateke.
Bidegabeki pilaturiko altxorrek probetxurik ez, baina zuzentasunak heriotzatik libratzen du.
Begien itxi-ireki batean desagertu da! Hegoak hartu eta han doa airean arranoaren antzera.
Alai hadi, mutil, gazte haizen bitartean, izan zoriontsu heure gaztaroan, jarrai hakie heure bihotzari eta heure begien grinari. Ez ahaztu, ordea, horien guztien kontua eskatuko diala Jainkoak auzian.
Gizakiarentzat hoberena jatea, edatea eta bere lanaren fruituaz gozatzea. Nik uste dut, hau ere Jainkoaren eskutik datorrela;
Zuek, ostera, poza eta festa, behiak eta bildotsak hil, okela jan eta ardoa edan zenuten, «Jan dezagun eta edan, bihar hil behar dugu eta», esanez.
Ai zuek, etxea etxeari eta soroa soroari eransten diozuenok, besteak bizitokirik gabe utziz, lurralde osoaren jaun eta jabe bakar izateko!
Hau diote: «Ea, goazen ardotara. Mozkor gaitezen pattarrez! Eta bihar beste horrenbeste, nahikoa baitago!»
Lo-Dabar-ez jabetu zaretela eta, pozik zaudete. Honela diozue: «Ez dugu, bada, geure indar handiaz eskuratu Karnaim?»
Sakrifizioak eskaintzen dizkiete sareei, intsentsua erretzen, janari gozo eta oparoa eman dietela eta.
Eta beretzat esan zuen: “Badakit zer egin: mandio zaharrak bota eta handiagoak egingo ditut eta hauetan jasoko neure garia eta gainerakoak.
«Bazen gizon aberats bat, purpuraz eta liho finez janzten zena eta egunero festa ederrak egiten zituena.
«Zabiltzate, bada, kontuz! Galdukeria, mozkorkeria eta bizitzako ardurak direla eta, ez bekizue gogoa motel, egun hura ustekabean gainera eror ez dakizuen,
Efeson basapiztien kontra borroka egin nuen hartan, giza helburu hutsez ari izan banintz, zer irabaziko nukeen horrekin? Hilak pizten ez badira, jan dezagun eta edan, bihar hil behar dugu eta.
Horrelakoen azkena hondamena da; sabela dute jainko, beren lotsarietan harrotzen dira eta lurreko gauzetan bakarrik pentsatzen dute.
Aholkatu mundu honetako aberatsei ez daitezela harroputz izan eta ez dezatela beren itxarobidea aberastasun galkorretan ipin, gauza guztiak geure gozamenerako oparo ematen dizkigun Jainko biziarengan baizik.
Bapo bizi izan zarete zuek hemen lurrean, atseginetara bete-betean emanak; horrela, abereak bezala gizendu zarete hilketa-egunerako.
Nahiko denbora egin duzue lehen ere jentilen erara biziz: lasaikeria eta biziotan, jan-edan eta mozkorkerian, eta idolatria gaitzesgarritan.
Zenbatekoak izan diren haren ospea eta luxua, emazkiozue hainbateko oinazea eta negarra, honela baitio bere baitan: “Erregina bezala nago tronuan eseria, ez naiz alargun, ezta dolutan izango ere”.
Horrela, bada, gidatu zituen. Landan sakabanaturik aurkitu zituzten jan-edanean, filistearrei eta Judakoei lapurturiko harrapakinen ugariagatik jai egiten.