errukitu eta esango dio honek Jainkoari: “Libra ezazu hilobira jaistetik, aurkitu baitut honentzako erospen-saria”.
JONAS 2:6 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional) Ura leporaino heldu zitzaidan, itsas leizeak inguratu ninduen, itsas belarrak buruan bildu zitzaizkidan. Navarro-Labourdin Basque Urec inguratu naute, bicia kenceco heineraino; leceac birundan hartu nau, itsasoac estali darot burua. Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional) Ura leporaino heldu zitzaidan, itsas leizeak inguratu ninduen, itsas belarrak buruan bildu zitzaizkidan. |
errukitu eta esango dio honek Jainkoari: “Libra ezazu hilobira jaistetik, aurkitu baitut honentzako erospen-saria”.
Herio-lokarriek estutu ninduten, Herio Leizearen mandatariek atzeman; estu eta larri nintzen,
Erantzun laster, Jauna, arnasarik gabe bainago. Ez ezkutatu niri zeure aurpegia, zulora doazenekin bat egin ez dezadan.
Jar zaitez Jaunaren eskuetan; sendo eutsiko dizu, bai, Ongileak. Ez dio sekula zintzoari erortzen utziko.
Salbaziozko egintza harrigarriz erantzuten diguzu, Jainko gure salbatzaile horrek, munduko bazter guztien, urrutieneko itsasoen itxarobide horrek.
«Hau pentsatu nuen: Bizitzako sasoirik onenean joan behar; Hildakoen Egoitzara naramate, gainerako bizi-urteak kentzen dizkidate.
Hara, samina bake bihurtu zait. Nire bizia hondamen-leizean erortzetik gorde duzu, bizkarra eman baitiezu nire bekatu guztiei.
Nork neurtu du itsasoa esku beteka, edo zeruen zabala arra beteka, edo lurreko hautsa lakarika? Nork pisatu mendi-muinoak balantzan?
hildakoen tokira jaitsaraziko zaitut, antzinako jendearengana, eta lur azpiko munduan biziaraziko zaitut, betiko hondakinen antzeko den mundu horretan, hildako guztiekin batera; ez duzu berriz bizilagunik izango, eta ez zaituzte berreraikiko ere bizidunen lurraldean.
Hau dena, ur-bazterreko zuhaitzik hodeietaraino goratu ez dadin gertatu da, eta ongi ureztaturiko arbolarik besteen gain altxa ez dadin. Izan ere, denek hil behar baitute, gizakiek bezalaxe, eta lur azpiko mundura joan, hildakoen tokian daudenekin elkartzera.
Zu ikusi, eta dardara dagite mendiek. Euri-jasak dira goian-behean, orro dagi itsasoak, olatu handiak harrotuz.
Hura gelditu eta dardara dagi lurrak, hark begiratu eta ikara dira herriak. Hauts bihurtzen dira antzinako mendiak, gainbehera amiltzen aspaldiko muinoak, haren betidaniko ibilbideak.
Eta nik hau diotsut: Pedro zara zu, eta harkaitz horren gainean eraikiko dut nik neure eliza; eta herioaren indarrak ere ez du menderatuko.
Sutan dago nire haserrea: Herio Leize hondoraino iritsiko da beronen garra, lurra eta bertako emaitzak irentsiko ditu, mendien oinarriak kiskaliko.