Oxala Eguipton hil içan baguinade! oxala mortu çabal huntan xahu baguinteci, Jaunac gu ez eramateco lur hartara, beldurrez-eta ezpataren azpian eror gaitecen, eta gure emazteac eta haurrac gathibu eramanac içan ditecen! Ez othe dugu hobe Eguiptora bihurcea?
Zertan ekarri gaitu Jaunak lurralde honetara: gu gerran erortzeko eta gure emazte eta seme-alabak gatibu bihurtzeko? Ez ote genuke hobe Egiptora itzuli?»
Eta ez dute nahi içan aditu, eta ez dira orhoitu hequiençat eguin cintuen sendagailez. Gogortu dituzte beren buruac, eta bihurri eguitea gatic beçala, burua itzuli dute beren gathibutasunera bihurceco. Çu ordean, Jainco lagunça-eguile, barkatiar, eta urricalmendutsua, luçacor eta urricalpen handitacoa, ez ditutzu bazterrerat utzi;
Eta erran cioten: Jaunac ikus eta erabac beça, ceren usain tcharretan eçarri baicaituçue Faraonen aitzinean gu eta haren cerbitzariac, eta ezpata escura eman dioçuelacotz gure bilceco.
Dioçuelaric: Ez holacoric, bainan Eguiptoco lurrera eguinen dugu; han ez dugu guerlaric ikusico, ez turuta durrundarric adituco, ez-eta goseteric jasanen; eta han egonen gare:
Mihia hedatzen dute arrambela beçala, gueçurraren eta ez eguiaren igorceco; indar hartu dute lurrera, gaizquitic gaizquira iraganez, eta ez naute eçagutu, dio Jaunac.
Bainan hilabethe oso batez, athera daquiçuen arteo sudur-mizpiretaric, eta goiti bihur daquiçuen arteo, ceren arbuiatu duçuen Jauna, çuen artean dena, eta nigarrez egon çareten haren aitzinean, ciniotelaric: Certaco ilki gare Eguiptotic?
Eta Jaincoaren eta Moisen contra minçatuz, erran çuen: Certaco ilkiaraci gaituçu Eguiptotic, mortuan hilcera? Oguia escas da, uric ez da; jan ahul hunec goiti eraguiten dio gure barneari.
Çuen ilobasoac, ceinetaz erasi baituçue gathibu eramatecoac direla, eta çuen Seme, onetic gaizquiraco adimendua egun oraino ez dutenac, horiec sarthuco dira aguindu lurrean; eta bereri emanen diotetet eta goçatuco dute.