Josepec hequiec aldaratu ondoan bere aitaren besoetaric, ahuspez lurrean jarriric adoran eman cen.
LEBITICOA 19:3 - Navarro-Labourdin Basque Batbederac ekar beça ait-amen beldurra. Beguira çaçue ene larumbata. Ni naiz çuen Jainco Jauna. Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional) «Izan begirune gurasoei, eta errespetatu nik aginduriko atseden-eguna. Neu naiz Jauna, zuen Jainkoa. |
Josepec hequiec aldaratu ondoan bere aitaren besoetaric, ahuspez lurrean jarriric adoran eman cen.
Erakutsi dioçute çure larumbataren sainduesten, eta Moise çure cerbitzariaren escuz eman diozcatzute manamenduac, ceremoniac eta leguea.
Ikusaçue nola Jaunac eman içan darotzuen larumbata, eta horren gatic seigarren egunean jatecoac ematen darozquitzuete bikunean: norbera gueldi bedi bere egoitzan, nihor ez bedi ilki bere lekutic çazpigarren egunean.
Ohoratzac hire ait-amac, lucequi bici hadiençat, Jainco Jaunac emanen darocan lurraren gainean.
Aitari irain eguiten, eta bere amaren haur eguimpenari escarnio eguiten dioen beguia iraicia içan bedi errequetaco beleez, eta arranoaren umeec jan beçate bera.
Baldin larumbat egunean bidaietaric beguiratzen baduçu çure oina; beguiratzen baçare ene egun sainduan çure nahicariaren eguitetic; larumbata deitzen baduçu egungoço, Jaunaren egun saindu eta ospetsua, eta ospatzen baduçu, çure urhatsac ez ditutzularic erabilcen, eta çure lehia ez delaric elhequetaco aurkitzen:
Berçalde eman diozcatet ene larumbatac, hequien eta ene arteco eçagutzari içateco, eta jaquin ceçaten ni naicela hequiec sainduesten nituen Jauna.
Ecen ni naiz çuen Jainco Jauna: saindu içan çaitezte, ceren saindu naicen ni. Etzatzuela kutsa çuen arimac lurraren gainean higuitzen diren cierpeez.
Eta borzgarren urthean, ekarcen dutena bilduric, janen dituçue hequien fruituac. Ni naiz çuen Jainco Jauna.
Ene larumbata beguira çaçue, eta ikaran egon çaizte ene sainduteguiaren aitzinean. Jauna ni naiz.
Etzarete gaizquinen alderat itzulico, eta ez dioçuete aztiei deusere galdeguinen, hequiez kutsatzeco çuen buruac. Ni naiz çuen Jainco Jauna.
Bainan çuen artean içan bedi herricoa beçala, eta çuetaric balitz beçala maitha çaçue: çuec ere alabainan arrotz içatu çarete Eguiptoco lurrean. Ni naiz çuen Jainco Jauna.
Sei egunez harico çarete lanean: çazpigarren eguna deithuco da saindua, ceren den larumbateco phausua. Ez duçue orduan lanic batere eguinen: Jaunaren larumbata da egoten çareten toqui orotaco.
Semeac ohoratzen du aita, sehiac bere nausia. Aita ni balin banaiz, non da enetzateco ohorea? eta ni balin banaiz Jauna, non da ene alderaco beldurra? dio armadetaco Jaunac. Çuei nago, oi apheçac, ene icena erdeinatzen duçuenac, eta derraçuenac: Certan dugu çure icena erdeinatzen?
Madaricatua bere ait-amei ohore bihurcen ez diotena. Eta populu guciac erranen du: Biz.
Ohora çatzu çure ait-amac, çure Jainco Jaunac manatu darotzun beçala, lucez bici çaiten, eta ongui guertha daquiçunçat çure Jainco Jaunac eman gogo darotzun lurrean.
Eta gure gorputzén aitác gaztigari vkan ditugu, eta reuerentiatan eduqui ditugu: ezgaitzaitza spirituén Aitari vnguiz suietago içanen, eta vicico baicara?