1ኛ መጽሐፈ መቃብያን 12 - መጽሐፍ ቅዱስ - (ካቶሊካዊ እትም - ኤማሁስ)

ዮናታን ከሮም እና ከእስፖርታ የነበረው ግንኙነት

¹ ዮናታን የጊዜው ሁናቴ ለእርሱ ምቹ ሆኖ ስላገኘው ከሮማውያን ጋር የነበረውን ወዳጅነት ለማጽናትና ለማሳደስ ፈልጐ ወደ ሮም የሚልካቸውን ሰዎች መረጠ።

² እንዲሁም በዚሁ ዓይነት ወደ እስፖርታ ወደ ሌሎችም ቦታዎች ደብዳቤዎችን ላከ።

³ ወደ ሮም የሄዱት መልእክተኞች በምክር ቤቱ ፊት ቀርበው እንዲህ አሉ፤ “ሊቀ ካህናት ዮናታንና የአይሁድ ሕዝብ ቀድሞ የነበረውን ወዳጅነትና የስምምነት ውል ለማደስ ልከውናል”።

⁴ ምክር ቤቱም ለእያንዳንዱ አገር ባለ ሥልጣኖች በሰላም ወደ ይሁዳ አገር እንዲያሳልፉቸው ደብዳቤዎች ሰጧቸው።

⁵ ዮናታን ለእስፖርታ ሰዎች የጻፈው ደብዳቤ ግልባጭ እንዲህ የሚል ነበር፤

⁶ “ሊቀ ካህናቱ ዮናታንና የሕዝቡ ምክር ቤት፥ ካህናቱ፥ የቀረውም የአይሁድ ሕዝብ ለወንድሞቻቸው ለእስፖርታውያን ሰዎች ሰላምታ ያቀርባሉ፤

⁷ ከዚህ በታች የሚገኘው ግልባጭ እንደሚመሰክረው ከዚህ ቀደምም በእናንተ ነግሦ ከነበረው ከአሪዮስ የወንድምነት ምልክት የሆነ ደብዳቤ ለሊቀ ካህናት ኦንያስ ተልኳል፤

⁸ ኦንያስ መልእክተኛውን በክብር አስተናግዷል፤ የስምምነትና የወዳጅነት ጉዳይ ያለበትን ደብዳቤም ተቀብሏል።

⁹ በእኛ በኩል ይህ ጉዳይ አስፈላጊያችን ባይሆንም የቅዱሳት መጽሐፍትን ጽናት ይዘን የቀደመውንና ከእናንተ ጋር የነበረንን

¹⁰ ወንድማማችነት በማደስ ባዕድነትን ለማስቀረት ጥረት እያደረግን ነው፥ የመጨረሻውን ደብዳቤ ከላካችሁልን እጅግ ብዙ ዘመናት ተቆጥረዋል፤

¹¹ በበዓላትና በሌሎችም ቀናት በምናደርጋቸው መሥዋዕቶችና ጸሎቶች ሁልጊዜ ለወንድሞች መደረግ እንደሚገባና እንደሚያስፈልግ እናንተን ሳናስታውስ ቀርተን አናውቅም።

¹² በክብራችሁ እንደሰታለን።

¹³ እኛ ግን መከራዎችንና ጦርነቶች ደርሰውብናል፤ በዙሪያችን ያሉ ነገሥታም ወግተውናል።

¹⁴ በእነዚህ በጦርነቶች ምክንያት እንተና ሌሎችን የጦር ጓደኞቻችንን፤ ወዳጆቻችንን ማስቸገር አልፈልግም።

¹⁵ እኛን ለማገዝ ከሰማይ የሚመጣልን እርዳታ አለን፤ እኛ ከጠላቶቻችን እጅ ድነናል፤ እነርሱ ግን ተዋርደው ቀርተዋል፤

¹⁶ የአንጥዮኩስን ልጅ ኑምንዩስንና የኢያሶንን ልጅ አንቲጳጠሮስን መርጠን ከሮማውያን ጋር የነበረንን የቀድሞ ወዳጅነታችንንና ስምምነታችንን ለማደስ ወደ ሮማውያን ልከናቸዋል።

¹⁷ እንዲሁም ወደ እናንተ መጥተው ሰላምታ እንዲያቀርቡና ስለ ስምምነታችንና ስለ ወንድማዊ ግንኙነታችን ተሐድሶ ጉዳይ ደብደቤ እንዲሰጧቸሁ ልከናቸዋል።

¹⁸ ስለዚህ ጉዳይ መልሳችሁን እንጠባበቃለን”።

¹⁹ ለኦንያ የተላከው ደብዳቤ ግልባጩ እንዲህ ይላል፤

²⁰ “የእስፖርታውያን ንጉሥ አርዮስ ለሊቀ ካህናት ኦንያ ሰላምታ ያቀርባል፤

²¹ እስፖርታውያንና አይሁዳውያን ወንድማማች መሆናቸውንና ከአብርሃም ዘር መወለዳቸውን የሚገልጽ ጽሑፍ አግኘተናል።

²² አሁን ይህን ነገር ካወቅን ዘንዳ ስለ መልካም አኗኗራችሁ ብትጽፉል መልካም ነው።

²³ እኛም ለእናንተ ያለን መልእክት ይህ ነው። ከብቶቻችሁንና ንብረቶቻችሁ የእኛ ናቸው፤ የእኛዎቹም የእናንተ ናቸው፤ መልእክተኞቻችን ይህን እንዲገለጹላችሁ ልከናቸዋል”።

ናታን የሶርያ በቀል፤ ስምዖን በፍልስጥኤም

²⁴ የዲሜጥሮስ የጦር ሹማምንት ለመዋጋት ፈልገው ከቀድሞ ይበልጥ የበዙ ወታደሮች ይዘው እንደገና መምጣታቸውን ዮናታን ሰማ።

²⁵ ከኢየሩሳሌም ወጣና ሊገጥማቸው ወደ ሃማት አገር ሄደ፤ ምክንያቱም ወደ እርሱ አገር እንዲገቡ ጊዜ ሊሰጣቸው አልፈቀደም።

²⁶ ወደ ሠፈራቸው ሰላዮች ላከ፤ ሰላዮቹ ተመልሰው ጠላቶች በሌሊት ሊወሩን ይዘጋጃሉ ብለው ነገሩት።

²⁷ ፀሐይ ስትጠልቅ ዮናታን ሰዎቹን ነቅተውና የጦር መሣሪያቸውን በእጃቸው ይዘው ሌሊቱን ሙሉ ለውጊያ ዝግጁዎች ሆነው እንዲገኙ አዘዛቸው። እንዲሁም በሠፈሩ ዙሪያ ጠባቂዎች አቆመ።

²⁸ ዮናታንና የእርሱ ሰዎች ለውጊያ ዝግጁዎች መሆናቸውን በሰሙ ጊዜ ጠላቶቹ ፈሩ፤ ልባቸው በፍርሃት ተሞልቶ በሠፈራቸው እሳት አነደዱ።

²⁹ ነገር ግን ዮናታንና ሰዎቹ እሳቱን ያዩ ስለ ነበር መሄዳቸውን ያወቁት ጠዋት ሲነጋ ብቻ ነው።

³⁰ ዮታን ተከታተላቸው፤ ግን አልደረሰባቸውም፤ ምክንያቱም የኤለውጥሮስን ወንዝ ተሻግረው ነበር።

³¹ ዮናታን ዘብዴያውያን ወደሚባሉ ዓረቦች ተመለስና ወጋቸው፤ ማረካቸው።

³² ከዚያም ሠፈሩን ነቅሎ ወደ ደማስቆስ ሄደ፤ እዚያ አገሩን ሁሉ እየተዘዋወረ ተመለከተ።

³³ ስምዖንም ገሠገሠና እስከ አስቃሎንና በአጠገቡ እስካሉት ምሽጐች ድረስ ሄደ። ከዚህ በኋላ ወደ ኢዮጴ ተመለሰና ያዛት።

³⁴ ምክንያቱም የእዚያ አገር ሰዎች ምሽጉን ለዲመትሪዮስ ሰዎች ለመስጠት ፈልገው ስለ ነበር ነው። የሚጠብቋት ወታደሮችም በዚያ አቆመ።

የግንባታ ሥራ በኢየሩሳሌም

³⁵ ዮናታን ወደ ኢየሩሳሌም ተመለሰ፤ ከሕዝቡ ሽማግሌዎች ሰበሰበና ከእነርሱ ጋር ሆኖ በይሁዳ አገር ምሽጐች ለመሥራት ተማከረ፤

³⁶ የኢየሩሳሌም ግንቦችን ለማጠናከርና በምሽጉና በከተማዋ መካከል መለያ የሚሆን ረዥም ግንብ ለመሥራት ፈለገ፤ ይህንንም ማድረግ ያሰበው የዲመትሪዮስ ሰዎች እየመጡ መግዛት ወይም መሸጥ እንዳይችሉ ነው።

³⁷ ከተማውን እንደገና የመሥራት ጥረት የጋራ ነበር፤ በምሥራቃዊው ሸለቆ ላይ የነበረው ግንብም በከፊል ተንዶ ነበር፤ ካፋነታ በመባል በምሥራቃዊው ሸለቆ ላይ የነበረው ግንብም በከፊል ተንዶ ነበር፤ ካፋነታ በመባል የሚታወቀውንም ክፍል ጠገነ።

³⁸ ስምዖን አዲዳን እንደገና ገነባት፥ አጠናከራት፥ ባለመቆለፊያ መዝጊያም አደረገባት።

ዮናታን በጠላቶቹ እጅ ወደቀ

³⁹ ትሪፎን በእስያ ላይ ለመንገሥ፤ አክሊል ለመድፋት፥ በንጉሥ አንጥዮኩስ ላይ እጁን ለመዘርጋት ይፈልግ ነበር።

⁴⁰ ዮናታን ይህን ከማድረግ እንዳያግደውና እንዳይወጋው ፈርቶ እርሱን ለመያዝና ለመግደል ይሻ ነበር፤ ተነሥቶ ወደ ቤተሳን መጣ።

⁴¹ ዮናታን ምርጥ የሆኑ አርባ ሺህ ሰዎች አስከትሎ ሊገጠመው ሄደ፤ ወደ ቤተሳንም ደረሰ፤

⁴² ዮናታን ከብዙ ወታደሮች ጋር መምጣቱን ትሪፎን ባየ ጊዜ በእርሱ ላይ እጁን ከመዘርጋት ተቆጠበ።

⁴³ እንዲያውም በክብር ተቀበለውና ወደ ወዳጆቹ ሁሉ አቀረበው፤ እጅ መንሻዎችም አቀረበለት፤ ለወዳጆቹ ሁሉና ለወታደሮቹም፥ “ልክ ለእኔ እንደምትታዘዙኝ እንዲሁም ለዮናታን ታዘዙ” ሲል ትእዛዝ ሰጣቸው።

⁴⁴ ዮናታንን እንዲህ አለው፦ “አሁን የሚያስፈራን ምንም ጦርነት ስለሌብን ስለምን ይህን ሁሉ ሕዝብ ታደክማለህ?

⁴⁵ ስለዚህ ወደየቤታቸው እንዲሄዱ አሰናብታቸውና እንሂድ፥ ያችን ከተማና ሌሎች ምሽጐች፥ የቀሩትን ወታደሮችና የጦር አለቆች ሁሉ እሰጥሃለሁ፤ ከዚህ በኋላ እኔ ወደ ሀገሬ እመለሳለሁ፤ አመጣጤም ለዚሁ ነበር።”

⁴⁶ ዮናታንም ስላመነው እርሱ እንዳለው አደረገ፤ ሠራዊቱን አሰናበተ፤ እነርሱም ወደ ይሁዳ ምድር ተመለሱ።

⁴⁷ ከእርሱ ጋር ሦስት ሺህ ሰዎች አስቀረ፤ ከእነርሱ ሁለቱን ሺህ ወደ ገሊላ ላከ፤ ሺህ ሰዎች ተከተሉት።

⁴⁸ ነገር ግን ዮናታን ወደ ጰጦሎማይዳ በገባ ጊዜ የዚያ አገር ነዋሪዎች በሩን ዘጉበትና ያዙት፤ ከእርሱ ጋር የገቡትንም ሰዎቹ ሁሉ በሰይፍ ገደሉዋቸው።

⁴⁹ ትሪፎን የዮናታንን ሰዎች ለመግደል ወደ ገሊላና ወደ ታላቁ ሜዳ እግረኛ ወታደሮችንና ፈረሰኛ ጦሩን ላከ።

⁵⁰ የዮናታን ሰዎች ዮናታን መያዙና እርሱም ሆነ ጓደኞቹ ሳይገደሉ እንዳልቀሩ ገባቸው፤ ስለዚህ እርስ በርሳቸው ተማከሩ፤ ተሰብስበበውና ለውጊያ ዝግጁዎች ሆነው ወጡ።

⁵¹ የሚከታተሏቸው ሰዎች እነርሱ ሕይወታቸውን ለማዳን የሚዋጉ መሆናቸውን አይተው ወደ ኋላ ተመለሱ።

⁵² ሁሉም በሰላም ወደ ይሁዳ አገር ደረሱ፤ ስለዮናታንና ስለጓደኞቹ አለቀሱ፤ በጣምም ፈሩ። የእስራኤል ሕዝብ በሙሉ ታላቅ ኀዘን አደረገ።

⁵³ በአካባቢው ያሉ ሕዝቦች ሁሉ ሊደመስሱዋቸው ፈለጉ፤ “መሪም ሆነ ድጋፍ የላቸውም፤ ስለዚህ አሁን እንውጋቸው፤ መታሰቢያቸው ከሰዎች መካከል እንዲጠፋ እናድርግ” አሉ።