مَتّا 3 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

پاکشۆدۆکێن یَهیائے کُلئو

¹ آ رۆچان، پاکشۆدۆکێن یَهیا آتک و یَهودیَهئے گیابانا جاری پِرّێنت:

² ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت، چێا که آسمانی بادشاهی نزّیکّ اِنت.“

³ یَهیا هما اِنت که اِشئیا نبی آییئے بارئوا گوَشیت: گیابانا، کَسے گْوانکَ جنت: هُداوندئے راها تئیار و، آییئے کِشکا راست و تچک بکنێت.

⁴ یَهیایا چه اُشترئے پُٹان گوَپتگێن پۆشاک گوَرا اَت و پۆستێن کمربندے لانکا بستگ‌اَت. آییئے وَرد و وراک، مَدَگ و گیابانی بێنگ اَت.

⁵ اورشَلیمئے نندۆک، یَهودیَهئے سجّهێن دَمگئے مردم و اُردُنئے کئورئے کِرّ و گوَرئے جَهمنند آییئے کِرّا شتنت.

⁶ وتی گناهانی پشۆمانی‌اِش زاهر کرت و یَهیایا اُردُنئے کئورا پاکشۆدی داتنت.

⁷ وهدے یَهیایا دیست که پَریسی و سَدوکی رُمبئے بازێن مردم پاکشۆدی گِرَگا آییئے کِرّا آیگا اَنت، گۆن آیان گوَشتی: ”او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!

⁸ اَنچێن کار بکنێت چه آیان پَدّر ببیت که شما په دل چه وتی گناهان پشۆمان بوتگێت.

⁹ چه وتی دلا اے هبرا در بکنێت که ’ما اِبراهێمئے نَسل و اۆبادگ اێن.‘ من شمارا گوَشان که هُدا چه اے سِنگ و ڈۆکان هم، په اِبراهێما چُکّ و اۆبادگ پێدا کرتَ کنت.

¹⁰ نون تَپَر تئیار اِنت که درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.

¹¹ من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیگی اِنت، چه من زۆرمندتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نه‌آن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.

¹² آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچُشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.“

ایسّائے پاکشۆدی

¹³ گڑا ایسّا چه جَلیلئے دَمگا در آتک و یَهیائے دستا پاکشۆدی گِرَگا اُردُنئے کئورا شت.

¹⁴ بله یَهیایا جُهد کرت آییا په اے کارا مئیلیت و گوَشتی: ”باید من چه تئیی دستا پاکشۆدی بگران، تئو چۆن منی گوَرا کائے؟“

¹⁵ ایسّایا گوَشت: ”انّون بِلّ که اَنچُش ببیت، اے پئیما هُدائے رَزایا سَرجمَ کنێن.“ گڑا آییا مَنِّت و ایسّایی پاکشۆدی دات.

¹⁶ وهدے ایسّایا پاکشۆدی گپت و چه آپا در آتک، اَناگت آسمانئے دپ پَچ بوت و هُدائے پاکێن روهی دیست که کپۆتێئے دْرۆشما آتک و آییئے سرا اێر نِشت.

¹⁷ چه آسمانا تئوارے آتک: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن.“