Bɔ́ né mene sàb mé be sie, bɔ́ né mene kwɔbé naga, njeré déì bɔ́ bɔ́ ndé ŋgwéh. Bɔ́ nde né be felè bɔ̀ beén bɔ̀ baá, bɔ̀ beén bɔ̀ sâ nde né taré yuo ndɔ.»
Sâ tele seèn lé naâ baán ndɔ, à lé naâ mé dùlù yoòr, à lé naâ mbo sura ndɔ. Pɔ̂l yeé ŋgweé aá ménâ, à yɔŋ nde teèn, à dua Càŋ, à ba bú be felè, à taré sɔm bú.
Piêr sɔm keéh gi nùàr cie, à cemmé nde doó, à dua Càŋ. Jomo sâ, à bele seér, à ke njií komó, à ye: «Tàbítà, wùò ter!» À wa njolo ndɔ, à ŋene Piêr, à komo den ter.
Huaán mò, mè lé kwaá lɔɔ̀ naâ wò lè tàbè Kreétà, te wò bɔɔ́ cor nyegé bɔ̀ njií mé lé leé naâ toò dɔɔ́ŋ, wò sie kwaá bele bɔ̀ nùàr, bɔ́ den bɔ̀ kokoô bɔ̀ te bɔ̀ŋ bɔ̀ Yeésò bɔ̀ lè lɔɔ́ dé kàn mé dé kân. Mùnò dèn ká bɔ̀ ndéb mò munò; mè lé ye wò a: