«Bí ŋgwé cú kàn déì: nuaré déì lé kieè naâ ŋueèh seèn; à yeé dobo gi aá yab, à kaga sie ŋueèh sâ beè, à nde ke beré déì, à sio kwaá vua dé tàb dorô teèn, à sie kwaá gbàgà teèn ndɔ. Jomo sâ, à haá kwaá ŋgɔgɔ̂ beè bɔ̀ seé bɔ̀, te bɔ́ ke nyegé den jomo, à nde dé seèn bèh gò.
Den nde né faá nuaá mé nde né bèh gò ndeé nɔ. À yeé baá mé gò, à geé kwaá gi bɔ̀ seê bɔ̀ seèn seé, nùà kàn mé seé seèn, nùà kân mé seé seèn; ye gó-lɔ́m a, dèn làŋ ma.
Belà, mɔ né mân, sâ bí sɔ̀m njí njágá ter, bí té kèkɔ̀g dèn, bí mbán ndé lòm yoòr Fehtoò beèh tég, bí né seé seèn cu dɔɔ́ŋ tetoò temá njií. Lòù sam, bí kɔ gi aá kèn ye, seé mé bí né mé terreb Fehtoò beèh bɔɔ́ hên nde né bí nòmò kókoó haá.