«Mɔ bí baá yáb jolo, bí té kuún faá bɔ̀ lòbò-kàŋ bɔ̀ nɔ kàgà gɔ̀. Bɔ́ ménâ kaga gɔ né, te bɔ̀ nùàr ŋene kɔ teèn, ye bɔ́ né yáb jolo. Mè né tueé ye bí a, bɔ́ sàgà bɔɔ̀n kwa gi aá kèn, déì toò sam cuú.
Sâ mɔ wò nde aá nùà saâm njeré déì mé be yeè haá, té jùàgà lòbò. Dé sâ né seé bɔ̀ fù-ŋgàŋ bɔ̀. Né mene ké *gwà sóù, né mene ceér dueè, bɔ́ ménâ luerré gɔ né te bɔ̀ nùàr keí bɔ́ keì. Mè né tueé ye bí a, bɔ́ sàgà bɔɔ̀n kwa gi aá kèn, déì toò sam cuú.
Béh né kɔɔ́ ye njií mé mvù sóù né tueé dɔɔ́ŋ, à tueé njií né mé bɔ̀ɔ́ mé né ka sóù. Mɔ né ménâ, sâ nuaá mé nde né Càŋ tueé ye bú a, nyí ceér kɔ́ ŋgwéh teèn sam; te dàm bɔ̀ nùàr wɔ́ŋ dɔɔ́ŋ die gi ju beè seèn ndɔ.
Ndɔ́g, dé sâ seèn môn bɔ́ ndé ŋgwéh! Dé Càŋ, à njebá taré lom nde né te gècên seèn-e tég, gwaán bɔ̀ nùàr a dèn gí léláŋ bɔ̀ nyeén bɔ̀. Né faá bɔ́ nyagá kwaá né te mvù Càŋe nɔ, ye: «Gwàn dé mé wò den nùà njêŋ faá wò tueé nê nɔ; mɔ bɔ̀ nùàr ye te ju sie wò, te wò yɔgɔ́ bɔ́.»