Mè né bí mân toò tueé kwaá, ye te bí mban nde gi yoòr mò, temé die bí lè. Mè tueé bí, dé ká te wɔ́ŋe bí nde né mé gèr kwaré. Mé njéh mene, bí sìè lòm temé tég, mè yɔgɔ́ gi aá wɔ́ŋ kèn!»
Mɔ kènê dé mé Càŋ dùà bèh ŋgɔn mbeí, ye nyí nde aá, sâ bɔ́ kwá lɔ́ bú, à nde. Mɔ à yuo aá, dé mé né yeé Càŋ dua doô, la né mene si, né mene veèh, sâ à baá mé feh seèn. Dé Càŋ, à gwaán lom né dɔlê, à bí yilá bilí naâ dé cî.
À bɔ̀ gà hihiné bècénè me jolo bilí né kɔɔ́. Bɔ̀ gà sâ yo ŋa né kɔɔ́ ndɔ. Bɔ̀ gà sâ, dé kàn yoòr mbeî bagasé nyɔgɔ́ nde né mé cègè seèn faá Càŋ bɔɔ́ kwaá nê nɔ; ye mɔ gà dé kàn baá seé seèn faá tueé nê nɔ bɔɔ́, te yo somo huɔm, gwaân yam sie bú beè mé gùm mene ma.
Bí kóbó Tele beèh be mé vɔ́gɔ́-temé mene. À lé bɔɔ́ naâ kɔɔ́, te bí nde ye ké bèh ŋagâ yilá komo, bí yieé ŋgúlú mé à lɔ nyegé kwaá naâ dé bɔ̀ nùàr seèn.