«Bí bɔ̀ njí-sóù, bí nde né gèr ŋené! Lòù sam, huaán kî mé komo yeé gwà kɔ́gɔ̀n, bí lé naâ sɔm weh. Bí mé feh biì gwò yílá ŋgwéh; bɔ̀ɔ́ mé gwaán né yilâ, bí né bɔ́ toò yiín tená ndɔ.»
Nuaá mé né nùàr gwaán, né yeé veên bɔ̀ mbeî seŋ, à kwaá njií lom temé mé Càŋ, à né ndèm kwaá, ye Càŋ nde gi né njèh dɔɔ́ŋ nyegé, à né gi dɔɔ́ŋ yoló ndɔ.
Mè tueé bí, mé ju né lètenè biì lané den, tueé né ye, bí die gi aá kèn. Bí njèh lòù yóló sér bèh dé keì wa? Bɔ̀ɔ́ mé né bí yíb ŋuɔɔ́b, bí bɔ́ kwá lɔ́ bèh mé ŋgei wa?
Á sâ, sàgà mò né kei ndɔ? Mè tueé bí, sàgà mò né seér mân: mè Njàgà Bagaà se né dé lòù, vɔ́gɔ́-temé mò né cí, mè njeré déì teèn faá mè sé la bieè naâ nɔ, bíé ŋgwéh.
Mɔ bɔ̀ déì la mene ŋéné kɔ́ ŋgwéh ye mè né mbɔ̀ŋ tebê, bí sé la né mè dé biì ŋené kɔɔ́. Lòù sam, bí lé bɔ̀ Yeésò bɔ̀ ŋa giì naâ mé mè; hên né njií mé tueé né ye, mè né mbɔ̀ŋ tebê sâ.
Faá mè né mé bí bɔɔ́ hên, mè bɔɔ́ den nde né ménâ, te bɔ̀ mbɔ̀ŋ tebê dé nyenyeên hèllè ceér punô kwà cú, te bɔ́ túé cú ye béh bɔ́ né mé seé kèì cén ndɔ.
Bɔ́ doóm seér mene bí lòù, bí ŋa mene kwer, bɔ́ né mene bí bɔ̀ njèh beè bele yieé, bí né gi yoló kɔɔ́; bɔ́ seb mene bí lòù, bɔ́ né mene bí be njolò yií, beè biì huɔm kela seér yeé cí.