«Sâ mɔ bí baá ŋgòr Càŋ ŋgweé, bí ŋgwé nyégé bagasé. Bí kɔ́ɔ ye, nuaré déì nde gi né mé njéh lè deí, bɔ́ haá sagá cu bú déì teèn. Nuaré déì dé seèn mé njéh lè sam nde ŋgweéh; né mene dé maàn mé à né munó ye nyí né mé njéh dɔɔ́ŋ, bɔ́ nde né bú lè horó sɔm.»
Né gi môn dág; njèh cén, bɔ́ lé seér temé mé Càŋ kwá njí ná ŋgwêh, Càŋ lé bɔ́ werré sɔɔ́m naâ dé cî. Wò yeé baá dé yeè temé yoòr Càŋ kwaá njií, bɔ́ wò te bèh denè bɔɔ̀ne nyɔgɔ́ yií keéh né dé cî. Mɔ né mân, sâ té feh mbaá hàm kú! Léb sér lòù.
Bí dèn làŋ, te nuaré déì bí kɔ́ŋkɔŋ nyeên déì lè bèlè yí cú. Gèh kɔ́ŋkɔŋ dé sâ né yeé tánágá bɔ̀ *wɔ́ŋ bɔ̀. Bɔ̀ sâ bɔ̀ né dé bɔɔ̀n beè tándulù, bɔ́ feh yeé njií mé nùàr munó né kɔɔ́, dèn ŋgwéh mùnò dé Kristò.