Hagailö haga, “Nɨŋö hagabil. Ñɨg asɨ ñɨŋnɨg gabin u ñɨŋnabil. Pen bɨ an yɨjɨg böŋ lau, bɨ an sɨdagö böŋ lau asɨk mɨdeinabil u, hagagnabin. Manö u manö yad wasö; Bapi manö nɨpe. Nɨbi bɨ nɨpe ke hag löp gau anɨb rö mɨdeinabil,” a ga.
Nɨpe Kiŋ kub u me, nɨbi bɨ ñɨmagö yɨjɨg böŋ lau kalɨp hagnab, ‘Bapi kalöp ud aij göp u me, mɨñ mɨñ gɨmim. Nɨpe ram mɨnöŋ hadame dagol gau gɨ la ñɨn u, ka kalöp u gɨ la. Apim, ka aij anɨbu udim.
“Bapi! Yɨp aij göp u, nɨbi bɨ yɨp ñɨban gau, am yad mɨdeinabin au aip mɨdöm, mɨnöŋ naböŋ gɨ laglo ñɨn u, yɨp mɨdmagö lɨmön mailö aij unbö ke yɨp ñɨna u nɨŋöl.
Pen gasɨ kub kale ara God ram mɨnöŋ aij kumi kabö adö laŋ au. God nɨpe pen kalɨp ram mɨnöŋ ap gɨ lɨ aij ga u me, kale God nɨp God hon a gɨpal u, nɨpe nɨŋö nable gagöp.