Ñɨn ap bɨ nɨpe unbö mɨgan laŋ gau wɨñ alö aueila haga, “Bɨ mɨhöp ke, bɨ mɨhöp ke ram mɨnöŋ gau ke ke ammim, manö aij yad u hag ñɨmim. Yad kalöp hag yuabin rö, manö hag ñɨ ajöl gɨ, kɨjaki aiön pi nan gau hag yunɨg, hag höŋ yunabim,” a ga.
Nan be gau ranöb anɨb gau nan yɨharɨŋ; pör mɨdageinab. Mɨñi rö mɨdöm, rol ruö rɨb gɨ dö gɨ mab laulö innab. God nɨpe nan yɨharɨŋ gau gasɨ nɨŋöm anɨg göp u, kale nɨhön gɨnɨg hanɨp waƚɨj ñagnab a gɨmim, gasɨ iru nɨŋbimŋ Nɨŋ udep magö kale u mɨlö mɨdagöp.
Jisas anɨg hagöm kalɨp haga, “Nöd kalöp hag yuem hagnö, ‘Mani rin, wadɨ, ma rɨrup gau udmim ud aragmim; yɨharɨŋ armim,’ a gɨnö. Hagnö arbe ñɨn anɨbu, nan kale rɨmnap mɨdeia aka mɨdageia?” ö ga. Hageia hagla, “Wasö, nan hon uƚep laga; mɨdeia nöp,” a gɨla.