2 “Ram mɨnöŋ ap, bɨ kub manö ud asɨkep bɨ ap mɨdeinab. Pen bɨ anɨbu, God nɨp gasɨ u nɨŋagöm, nɨbi bɨ gau kalɨp mög nɨŋagnab.
Pen nɨbi adu ram mɨnöŋ anɨbu nɨbö ap, pör nöp apöm nɨp hagnab, ‘Bɨ koƚmaƚ yad ap manö halɨp u nɨŋmön,’ a gɨnab.
Anɨg hagnab u pen bɨ manö ud asɨkep bɨ kub anɨbu manö nɨpe u udagnab. Pen nɨbi adu anɨbu, nɨpe pör pör apöm hag nɨŋ gö gö, hainö bɨ kub anɨbu hagnab, ‘Yad God nɨp pɨñɨŋ gagpin; nɨbi bɨ gau kalɨp mög nɨŋagpin;
Anɨg gɨlö, bɨ wög adɨŋ nap nɨbö u hagnab, ‘Yad ai gɨnamŋ Ñɨ mɨdmagö yad u yunabin u, manö nɨpe hageinab rö nɨŋöl rö löp,’ a göm yunab.
Bapi hon mɨnöŋ naböŋ adö iƚ i gau, hanɨp rɨmɨd uklö, aij ukpal u a gun nɨŋbun. Anɨb u rö, Bapi hon kumi kabö adö laŋ mɨdöp u hanɨp rɨmɨd ukö, aij yabɨƚ anɨg göp a gun nɨŋun kamɨŋ mɨdaiun.