“Nɨbi bɨ yad gai i, kalöp hagabin, God nɨp cɨg gɨno, hanɨp al paknaböl a gɨmim, pɨñɨŋ gagmim. U yɨharɨŋ hañ romaŋ adö u nöp gɨ naij gɨlö, hij gɨnab. Hainö kale nan ap kalöp göl rö lagnab.
Wög nɨhön nɨhön yɨp ñɨban u, yad gɨ haknabin. Yad anɨg gabin u, bɨ yad gau kale yɨp nɨŋöm, wög kale nɨhön nɨhön mɨdeinab u, kale u rö nöp gɨ haklaŋ a gem, gabin.”
Krais hanɨp nɨbi bɨ mɨdmagö löm, God nɨp nan dap sabe gɨlö haƚɨ? aij auöp rö u, hanɨp nan a göm mab ba laŋ uma. Krais ga anɨbu nɨŋmim, kale ke anɨb unbö rö nöp nɨbi bɨ gau kalɨp mɨdmagö löl gɨ mɨdaimim.
Krais hanɨp mög nɨŋöm uma u me, hon aige gun añ mam hon mɨdmagö lun, nɨŋbun. Hon u rö nöp, añ mam hon gau kalɨp nɨŋö yöl mɨdmagö lun, kƚö gun, kalɨp gɨ aij gun; anɨg gun umnabun u, manö mɨdagöp.