1 Сэсся ме аддзи выль енэж да выль му. Медводдза енэжыс да муыс бырисны, и саридзыс эз нин вӧв.
Сійӧ лунӧ Господь мыждас да Аслас повзьӧдана, ыджыд да ён шыпуртӧн пасьвартас левиафанӧс, ӧдйӧ пышйысь да нюглясьысь змейӧс, виас саридзса гундырӧс.
Господьлӧн мездмӧмаяс бӧр бергӧдчасны, гораа нимкодясьӧмӧн локтасны Сион керӧс вылӧ, налӧн юр весьтын лоӧ помасьлытӧм нимкодясьӧм. Найӧ пондасны нимкодясьны да гажӧдчыны, а шогсьӧмыс да ышлолалӧмыс ылыстчас на дінысь.
Но Ентӧг олысьяс гыалысь саридз кодьӧсь, оз вермыны лӧньнысӧ, гыясыс моз лэптӧны нюйт да няйт.
Кыдзи выль енэжыс да выль муыс, кодъясӧс Ме вӧча, пыр лоӧны Ме водзын, тадзи тіянсянь чужысьяс да тіян нимныд пыр лоӧны Ме водзын, – висьталӧ Господь. –
Саридзсьыс петісны ыджыд нёль звер, мыгӧрнас найӧ торъялісны ӧта-мӧдсьыныс.
Господьлӧн луныс воас виччысьтӧг, войся гусясьысь моз. Сэки енэжыс ыджыд шыӧн бырас, став ентыкӧлаыс ыпъялана биысь пазалас, а муыс да ставыс, мый сэні эм, сотчас.
Но Енлӧн кӧсйысьӧмыс серти ми виччысям выль енэж да выль му, кӧні кутас ыджыдавны веськыдлун.
Сэсся ме сувті саридз дорӧ да аддзи саридзысь петӧм зверӧс. Сійӧ вӧлі сизим юра да дас сюра. Быд сюрын вӧлі ӧти юркытш, а юръясас вӧлі гижалӧма Енмӧс лёкӧдана нимъяс.
Сэсся ме аддзи ыджыд да еджыд юралан пуклӧс да сы вылын Пукалысьӧс. Енэжыс да муыс пышйисны Сылӧн син водзысь, но налы некытчӧ вӧлі дзебсьынысӧ.
Юралан пуклӧсын Пукалысь шуис: «Видзӧд, Ме ставсӧ вӧча выльӧс!» Сэсся содтіс: «Гиж тайӧс, ӧд тайӧ кывъясыс веськыдӧсь да збыльӧсь».
Енэжыс гартыштчис тубрасӧ да саяліс, а керӧсъяс да діяс вешйисны асланыс местаысь.