16 Зверыслӧн дас сюрыс, кодъясӧс тэ аддзылін, мустӧмтасны кырсалысь аньӧс. Найӧ мырддясны сылысь ставсӧ да пӧрччӧдасны сы вылысь став паськӧмсӧ, сёясны сылысь вир-яйсӧ да сотасны биын.
Менам керкаын олысьяслӧн эз вӧв помка шуасьны, мый ме эг лэдз налы пӧттӧдз яй сёйны.
Кор ме шыася Тэ дінӧ, кыпӧда киӧс Тэнад вежа крамлань, кыв менсьым кевмӧмӧс.
Мӧд зверыс вӧлі ош кодь. Сійӧ сулаліс бӧр кокъяс вылас, сылӧн вомас пинь костъясас чурвидзис куим ордлы. Сылы вӧлі шуӧма: «Чеччы да сёй яйсӧ пӧттӧдзыд!»
Поплӧн нылыс кӧ пежалас асьсӧ кырсалӧмӧн, сійӧ янӧдас батьсӧ. Нывсӧ колӧ сотны.
Сэсся енэжас лои мӧд индысьпас. Ме аддзи би гӧрд рӧма ыджыд гундырӧс. Сійӧ вӧлі сизим юра да дас сюра. Быд юр вылын вӧлі юркытш.
Квайтӧд анделыс кисьтіс ассьыс чашасӧ ыджыд Ефрат юӧ, и ваыс сэтысь косьмис. Тадзи вӧлі дасьтӧма туйсӧ асыввывсянь локтысь ӧксыяслы.
Сизим юрыс индӧ сизим ӧксы вылӧ: витыс на пиысь кулісны нин, ӧтиыс веськӧдлӧ, а бӧръяыс эз на лок. Кор сійӧ локтас, оз кут дыр веськӧдлыны.
Найӧ коялісны юрнысӧ пӧимӧн, шогсисны-бӧрдісны да шуалісны: – Курыд шог тэныд, ыджыд кар! Аслад озырлунӧн тэ озырмӧдін саридз вылын кывтысьясӧс. Ӧти здукӧн тэ воштін ставсӧ!
Та вӧсна ӧти лунӧ суас сійӧс став бырӧданторйыс: кулӧмыс, шогыс да тшыгъялӧмыс. Сійӧс сотасны биын, ӧд Господь Ен, сійӧс Мыждысьыс, – вына!
Ті кутанныд сёйны шойяссӧ ӧксыяслысь, тышкайӧзӧн веськӧдлысьяслысь, юралысьяслысь, вӧвъяслысь, верзьӧмаяслысь да став йӧзыслысь: мездлуна йӧзлысь и кесйӧгъяслысь, ичӧтлысь и гырысьлысь».