13 Отсав петны туйӧ оланпас тӧдысь Зенаслы да Аполослы, медым налы ставыс вӧлі судзсяна-тырмана.
На пиысь ӧти, Индӧдӧ велӧдысь, Исусӧс кыйӧм могысь юаліс:
Индӧдӧ велӧдысьясысь ӧти Исусӧс кыйӧм могысь юаліс: «Велӧдысь, мый меным колӧ вӧчны, мед вичмис меным помтӧм олӧм?»
Сэки Индӧдӧ велӧдысьясысь ӧти шуис Сылы: «Велӧдысь, татшӧм сёрнинад Тэ янӧдан тшӧтш миянӧс».
Курыд шог тіянлы, Индӧдӧ велӧдысьяс! Ті босьтінныд тӧдӧмлуныслысь восьтансӧ. Асьныд энӧ пырӧй и пырны кӧсйысьяслы потшинныд туйсӧ».
Исус юаліс Индӧдӧ велӧдысьяслысь да фарисейяслысь: «Позьӧ-ӧ шойччан лунӧ бурдӧднысӧ?»
А фарисейяс Индӧдӧ велӧдысьяскӧд паныд сувтісны Ен кӧсйӧмлы да эз пыртчыны Иоан пыртӧмӧн».
Вичкосянь мӧдӧдӧмаяс, Финикияті да Самарияті мунігӧн, висьтавлісны Ен дінӧ ентӧдтӧмъяслӧн бергӧдчӧм йылысь. Тайӧ юӧрсӧ кылӧмысь сэтчӧс вокъяс ставныс ёна нимкодясисны.
Ефесӧ сэки локтіс Аполос нима иудей, ачыс чужлӧма Александрияын. Аполос кужис мичаа сёрнитны да зэв бура тӧдіс Гижӧдъяс.
Кор Аполос вӧлі Коринфын на, Павел вуджис керӧсвыв муяс пыр да локтіс Ефесӧ. Сэтысь аддзис ӧткымын велӧдчысьӧс
Вежон мысти ми бара петім туйӧ. Ставныс гӧтыръясныскӧд да челядьныскӧд колльӧдісны миянӧс кар сайӧдзыс. Сэні вадорас ми сувтім пидзӧс выланым да кевмысим.
Найӧ быд ногыс аттьӧалісны миянӧс, муніганым весиг сетісны миянлы став коланаторсӧ.
Испанияӧ мунігӧн пырала тіян дінӧ. Кӧсъя аддзысьлыны тіянкӧд, медым вермим ӧтлаын нимкодясьыштны. Лача кута, мый сэсся отсаланныд меным водзӧ туйӧ петны.
Энӧ увтыртӧй сійӧс! Отсалӧй сылы лӧнь сьӧлӧмӧн бӧр локны ме дінӧ. Тані мукӧд вокъяскӧд ме виччыся сійӧс.
Ме ёна кори Аполос вокӧс, медым вокъяскӧд тшӧтш муніс тіян дінӧ, но ӧні оз на кӧсйы. Вермыны кутас да, локтас.