10 Энӧ эзысь, а менсьым велӧдӧмӧс босьтӧй, энӧ весалӧм зарни, а тӧдӧмлунсӧ сибӧдӧй,
Сійӧс он ньӧб зарни вылӧ, сылысь донсӧ он артав эзысьӧн,
зарни да дона стеклӧ он ӧткодяв сыкӧд, весалӧм зарниысь вӧчӧм дозлӧн доныс оз лӧсяв сылы.
Веськыда олысьлӧн кывйыс весалӧм эзысь кодь, лёк вӧчысьлӧн мӧвпъясыс грӧш ни дон оз сулавны.
Зарни дорысь бурджык мывкыдлун чӧжны, эзысь чӧжӧм дорысь бурджык вежӧрсявны.
Эм зарни, эмӧсь дона изъяс, но медся донаыс – мывкыд сёрни.
Ньӧб збыльсӧ, эн вузав мывкыдтӧ, велӧдӧмтӧ да вежӧртӧ.
Менам вотӧсӧй сӧстӧм зарниысь бурджык, менам козинӧй весалӧм эзысь дорысь донаджык.
Мывкыдлуныд – вичмӧм озырлун кодь, сійӧ бурсӧ вайӧ шонді улын олысьяслы.
Петыр шуис: «Эзысь-зарни менам абу, но мый эм, сета тэныд. Назаретса Исус Кристос нимӧн чеччы да ветлӧдлы».
Миянӧс шогӧ вӧйтӧны, а ми пыр нимкодясям. Ми гӧльӧсь, но унаӧс озырмӧдам. Миян нинӧм абу, но ставыс эм.