3 Тэ кылан кевмысьӧм, та вӧсна став йӧзыс локтӧны Тэ дінӧ.
Господьӧй, отсав меным, ӧд мувывса йӧз пӧвстын эз коль мортыс, кодлы позьӧ эскыны.
Лёк вӧчысьяс чужӧмсяньныс вошӧмаӧсь, пӧръясьысьяс мам кынӧмсяньныс ылалӧмаӧсь.
Рытнас найӧ локтӧны, омлялӧны понъяс моз, шӧйтӧны кар гӧгӧрыс.
Думышттӧг шуӧмыд шыпурт моз сатшкӧ, а мывкыд мортлӧн сёрниыс бурдӧдӧ.
Курыд шог налы, кодъяслӧн пиньныс шыпурт кодь, черлыныс пурт кодь, кодъяс бырӧдӧны гӧльясӧс му вылысь, коньӧръясӧс – йӧз пӧвстысь.
Но ни ӧти тышкасянтор, мый вӧчӧма тэныд паныд, оз вермы тэнӧ. Быдӧнӧс, коді мыжалӧ тэнӧ, тэ ачыд мыждан. Тадзи лоӧ Господьлӧн кесйӧгъяскӧд. Ме вӧча найӧс веськыдӧн, – висьталӧ Господь.
Ньӧввужйӧс моз найӧ зэвтӧны кывнысӧ, медым пӧръясьны. Найӧ оз кутчысьны збыляс, дугдывтӧг вӧчӧны лёксӧ. Менӧ найӧ оз тӧдны, – висьталӧ Господь. –