3 Муна-ӧ ме, шойчча-ӧ, Тэ аддзан тайӧс, Тэ тӧдан менсьым туйясӧс.
Сэтысь шонді долыда петӧ, кыдзи верӧспу аслас гӧтрасян вежӧсысь, кыдзи панласьысь нимкодьпырысь котӧртӧ аслас туйӧд.
Господьлӧн гӧлӧс шыыс лэдзӧ чардби.
Господьӧй, кыв менӧ, ло бур сьӧлӧма ме дінӧ. Господьӧй, отсав меным!»
Ме нинӧм лёксӧ эг вӧч, но найӧ пуктісны нальк, медым кыйны менӧ, кодйисны джуджыд гу, медым босьтны менсьым олӧмӧс.
Но Енмыс лыйлас найӧс ньӧвйӧн, найӧс виччысьтӧг лоӧ дойдалӧма.
Енмыс – менӧ Мездысьыс. Сы вылӧ ме лача кута да ог пов. Господь – менам вынӧй, Сійӧ – менам сьыланкывйӧй. Господь мездіс менӧ».
Эн пов, Ме тэкӧд, эн майшась, Ме – тэнад Енмыд. Ме ёнмӧда тэнӧ, отсала тэныд да кутышта тэнӧ Аслам веськыд киӧн.
Найӧ оз на удитны шыасьны Ме дінӧ, а Ме налы вочавидза нин. Найӧ пондасны на висьтавны, а Ме найӧс кыла нин.
Кор ме шыаси Тэ дінӧ, Тэ матыстчин ме дінӧ да шуин: «Эн пов».
Сэки сійӧ, коді вӧлі морт кодь, бара инмӧдчис меӧ да вынсьӧдіс менӧ.
Сійӧ шуис меным: «Эн пов, тэ муса Енмыслы! Лӧнь олӧм тэныд, ёнмӧдчы!» Кор сійӧ сёрнитіс мекӧд, ме вынсялі да шуи сылы: «Ыджыдӧй, водзӧ висьтав меным, тэ ӧд вынсьӧдін менӧ».
Ме, Господь, ёнмӧда найӧс Аслам вынӧн, и найӧ пондасны овны Менӧ пыдди пуктӧмӧн, – висьталӧ Господь.
Ме кора, мед дзирдлуннас озыр Ен Аслас Ловнас да выннас ёнмӧдас тіянлысь пытшкӧсса морттӧ,
Нӧшта вокъясӧй, ёнмӧдӧй асьнытӧ Господькӧд ӧтувъя олӧмас Сылӧн вермана выннас.
Ставсӧ верма менӧ ёнмӧдысь Исус Кристоскӧд!
Енмыс мед ёнмӧдас да вынсьӧдас тіянӧс дзирдлуна выннас, медым ті быдторйын вӧлінныд зумыдӧсь да терпитӧмӧн нуинныд быдпӧлӧс сьӧкыдсӧ.
Тіянлы этша нин колис сьӧкыдавны. Та бӧрти буралӧмнас озыр Ен, коді корис тіянӧс Исус Кристос пыр Аслас бырлытӧм дзирдлунӧ, мед ёнмӧдас да зумыдмӧдас тіянӧс да вӧчас тыр-буръясӧн.
Став йӧзыс ёна шогсисны, быдӧн шогсис аслас ныв-пиыс вӧсна. Найӧ весиг кӧсйисны изъявны Давидӧс, та вӧсна сылы вӧлі вывті сьӧкыд.