4 Но Тэ – прӧститысь Ен, йӧзыс мед поласны Тэысь.
Господьӧй, Израильлӧн Енмӧй, Тэ веськыд Ен! Талун ми, войтырлӧн колясыс, асланым мыжъясӧн сулалам Тэ водзын. Дерт, татшӧмтор бӧрын ми огӧ шогмӧй локны Тэнад чужӧмбан водзӧ».
Быдторйын, мый суис миянӧс, Тэ веськыда вӧчин, ӧд Тэ веськыд, а ми – мыжаӧсь.
Енмыс – веськыда Мыждысь, [вына да терпитысь Ен,] Сійӧ быд лун чорыда мыждӧ мортӧс,
Господь веськыд, но ме кыпӧдчи Сылы паныд. Кывзӧй, войтыръяс, видзӧдлӧй менам дой вылӧ: менсьым ныв-зонмӧс нуӧдісны пленӧ.
– Господьлӧн буралӧмыс вӧсна ми эгӧ бырӧй, Сылӧн буралӧмлы абу помыс.
Господьӧй, Тэ веськыда вӧчан, а миянлы ставнымлы ӧні юръяндзим. Ми эновтім Тэнӧ, та вӧсна Тэ вӧтлін миянӧс Иуда муысь, Ерусалимысь да став Израиль муысь ылі да маті муясӧ.