17 Петкӧдлы бурлунтӧ меным, Аслад кесйӧглы, и ме кута овны да видзны сьӧлӧмын Тэнсьыд кывтӧ.
Лолыс петас сы пытшкысь, а вир-яйыс бӧр лоӧ муӧн, сійӧ лунӧ бырасны сылӧн мӧвпъясыс.
Весиг матысса ёртӧй, кодлы ме эски, кодкӧд ӧтвыв сёйлім, сувтіс меным паныд.
Ме шуи: «Господьӧй, ме мыж вӧчи Тэныд паныд. Ло бур сьӧлӧма ме дінӧ, бурдӧд менӧ!»
Господьӧй, бергӧдчы мелань, видз менсьым лолӧс! Мезды менӧ, ӧд Тэ бур сьӧлӧма!
Господь петкӧдліс миянлысь веськыдлуннымӧс. Мунамӧй, юӧртамӧй Сионын, мый вӧчис Господь, миян Енным.
– Господьӧй, менам вежа Енмӧй, важысянь Тэ – Ен. Ми огӧ кулӧй. Господьӧй, Тэ мӧдӧдін калдея войтырӧс, мед мыждыны миянӧс. Дорйысьӧй, Тэ вайӧдін найӧс, мед чирыштны миянӧс.
Тайӧс кылӧм бӧрын Исус шуис: «Тайӧ висьӧмыс абу кулӧм вылӧ, но Енмӧс ошкӧм вылӧ. Та пыр воссяс Ен Пилӧн дзирдлуныс».