12 Адам шуис: «Гӧтырӧй, кодӧс Тэ сетін меным, мыччис меным вотӧссӧ, и ме сёйи».
Господь Ен шуис: «Абу бур овны мортлы ӧтнаслы. Вӧчамӧй сылы лӧсялана отсасьысьӧс».
Морт сеталіс нимъяс вӧрса да гортса став пемӧслы, став енэжвыв лэбачлы. Но мортлы лӧсялана отсасьысьыс эз на вӧв.
Босьтӧм ордлыысь Господь Ен вӧчис аньӧс да вайӧдіс сійӧс морт дінӧ.
Ен шуис: «Коді тэныд висьталіс, мый тэ пасьтӧм? Эн-ӧ тэ сёй сійӧ пуысь, кытысь Ме ӧлӧді тэнӧ сёйнысӧ?»
Мукӧдыс моз кӧ ме вевтти лёк вӧчӧмӧс, питшӧгӧ дзеби мыжӧс,
Йӧйлун вӧснаыс мортыдлӧн торксьӧ олӧмыс, а сьӧлӧмыс скӧралӧ Господь вылӧ.
Коді дзебӧ мыжъяссӧ, сылӧн нинӧм оз артмы, но коді висьтасьӧ да дугдӧ мыж вӧчны, сы дінӧ Енмыс буралӧ.
Асьсӧ дорйӧм могысь Индӧдӧ велӧдысь юаліс Исуслысь: «Коді меным матыссаыс?»
Найӧ оз гӧгӧрвоны Енмыслысь веськыдлунсӧ да зільӧны сувтӧдны ассьыныс веськыдлун. Та вӧсна найӧ эз сетчыны Ен веськыдлунлы.
Саул вочавидзис: «Менам йӧзӧй босьтісны амаликъяслысь медбур ыжъяссӧ да ӧшъяссӧ, медым вись вайны Господьлы, тэнад Енлы. Мукӧдсӧ ми бырӧдім».