2 Кор Саул бӧр локтіс филистимсаясӧс вӧтӧдӧмысь, сылы юӧртісны, Давид пӧ Эн-Геди дорын овтӧминын.
– Господьӧй, Тэ – менам зумыд изйыс, менам выныс да менӧ Мездысьыс.
Тӧдан-ӧ тэ керӧсвыв кӧзалысь чужтысян кадсӧ, тӧждысян ӧмӧй вайсьысь лань вӧсна?
Сылысь коксӧ вӧлі дорӧма чептӧн, сылӧн сьыліас ӧшаліс кӧрт кольча,
Господьӧй, кыв менсьым бӧрдӧмӧс, ме дзикӧдз жуялӧма! Мезды менӧ дзескӧдысьясысь, ӧд найӧ меысь вынаджыкӧсь.
Тэ кӧ мыж вӧчӧмысь янӧдан да мыждан мортӧс, сэки сылӧн мичлуныс бырас воз сёйӧм паськӧм моз. Быд мортлӧн олӧмыс тӧвру пӧльыштӧм кодь.
Кык сюрсыс вӧлі Саулкӧд Микмасын да Вефиль керӧсын, а ӧти сюрсыс вӧлі Ионафанкӧд Гиваын Венямин муын. Мукӧдсӧ Саул лэдзис гортаныс.
Саул ӧвсис Давид бӧрся вӧтчӧмысь, бӧр бергӧдчис да петіс тышӧ филистимсаяслы паныд. Та вӧсна тайӧ местасӧ кутісны шуны Села-Хаммахлекотӧн.
Саул босьтіс аскӧдыс куим сюрс израильса медбур айуловӧс да лэччис Зиф овтӧминӧ корсьны Давидӧс.