17 Йӧзыс пондісны корны Исусӧс мунны налӧн муысь.
Исааклы Авимелек шуис: «Ылыстчы миян дорысь, ӧд тэ лоин миянысь вынаджык».
дӧва шуис Иллялы: «Мый тэныд месянь колӧ, Енлӧн мортӧй? Тэ локтін, медым казьтыштны меным мыжъясӧс да вины пиӧс».
Сэки став карыс петіс Исуслы воча. Исусӧс аддзӧм бӧрын йӧзыс корисны Сійӧс мунны налӧн муысь.
«Мый Тэныд колӧ миянсянь, Назаретса Исус? Тэ локтін бырӧдны миянӧс? Тӧда, коді Тэ. Тэ – Енлӧн Вежаыс!»
да лёкгоршӧн горӧдіс: «Мый Тэныд месянь колӧ, Исус, Медвылысса Енлӧн Пи? Енмӧн кора, эн пес менӧ!»
Тайӧс аддзӧм бӧрын Симон-Петыр уськӧдчис Исус водзӧ да шуис: «Господьӧй, мун ме дінысь! Ме мыжа морт».
Сэки Гадара муын олысьяс корисны Исусӧс мунны ас дінсьыныс, сэтшӧм ыджыд полӧм босьтіс найӧс. Исус пуксис пыжӧ да бӧр мӧдӧдчис.
Сэсся локтісны да корисны налысь прӧща, а дзескыдінысь петкӧдігӧн корисны найӧс эновтны карнысӧ.
А ӧні мыйла миянлы кувнысӧ? Ӧд тайӧ ыджыд биыс сотас-ньылыштас миянӧс. Ми кулам, нӧшта кӧ ӧтчыдысь кылам миян Господь Енлысь гӧлӧс шысӧ.
